စာေပရဲ႕ အႏွစ္သာရ

ျမန္မာျပည္မွာ ေခတ္ပညာတတ္လူငယ္ေတြမ်ားလာတာန့ဲအမ်ွ တုိးတက္မႈတြ ရိွလာသလုိ၊ ဆုတ္ယုတ္မႈေတြလည္း ရိွလာၾကတာကုိ ျမင္ေတြ႕ရလုိ႕ အခုလုိ အၾကံျပဳ တင္ျပေရးသားလုိက္ျခင္းပင္ ျဖစ္ပါတယ္။ အထူးသျဖင့္ စာေရးဆရာ/ဆရာမ အမ်ားစုဟာ အခ်စ္ၾကမ္းၾကမ္း၊ အလြမ္းေတြပဲ အေရးမ်ားျပီး ေရာင္းတန္းဝင္ေရးကုိသာ အေလးထားလာၾကတာ အမ်ားအားျဖင့္ အေတြ႕မ်ားလာပါတယ္။ အမွန္ေတာ့ စာအုပ္တစ္အုပ္ျဖစ္ဖို႔ဆိုတာ အေတာ္မလြယ္တဲ့ကိစၥပါပဲ။ စာအုပ္ျဖစ္ေအာင္ မနည္းေရးတဲ့ စာေရးသားသူ စာေရးဆရာ၊ ဆရာမေတြကိုလည္း ေလးလည္း ေလးစားပါတယ္။ ခ်စ္လည္း ခ်စ္ပါတယ္။  ေနာက္တစ္ခ်က္ကေတာ့ အရမ္းအားက်ပါတယ္။ ကၽြန္မကေတာ့ စာေရးတာထက္ စာဖတ္တာကုိ ဝါသနာထုံတ့ဲ သူပါ။ စာကလည္း ေရးတတ္မွ ဖတ္သူစိတ္၀င္စားမွာပါ။  အထူးသျဖင့္ ဗဟုသုတရဖြယ္ေလးေတြကုိ ရွာေဖြ ဖတ္တ့ဲ အက်င့္ေၾကာင့္ပါ။ ယခုေခတ္ကာလမွာ လူငယ္ေတြအတြက္ အေပ်ာ္ဖတ္စာေပေတြသာ ေရာင္းပန္းလွေနျပီး ဗဟုသုတျဖစ္ဖြယ္မ်ားကေတာ့ လမ္းေဘးက စာအုပ္ဆုိင္ေတြမွာ ခ်ေရာင္းေနၾကတာကုိ ဝမ္းနည္ဖြယ္ေတြ႕ေနရလုိ႔ပါပဲ။ အဲဒါေၾကာင့္ စာေရးဆရာ/ဆရာမ မ်ားအေနန့ဲ ေခတ္မီတုိးတက္တ့ဲ ဒီမုိကေရစီနုိင္ငံေတာ္ႀကီး ျဖစ္ေပၚလာေရးအတြက္ လူငယ္ေတြကုိ မီးေမာင္း ထုိးျပနုိင္မယ့္ ဗဟုသုတ ျဖစ္ဖြယ္၊ သတင္း၊ ေဆာင္းပါး၊ စာေပ၊ ဝတၳဳမ်ားကုိ တတ္နုိင္သမ်ွ မ်ားမ်ားေရးသားေပးၾကေစလုိပါတယ္။

ငယ္စဥ္က ဖတ္ခ့ဲရတ့ဲ ဗဟုသုတ ျဖစ္ဖြယ္မ်ားကေတာ့ ဇာတ္ေတာ္ႀကီး (၁၀)ဘဲြ႕ ျဖစ္ပါတယ္။ မွတ္မိသေလာက္ေျပာျပပါ့မယ္။ မွားတာရိွရင္လည္း သိကၽြမ္းနားလည္သူမ်ားက ျဖည့္စြက္ေထာက္ျပေပးၾကပါဦးေနာ္။ ေတဇ သုေနမ ဘူစႏၵာ ဝိေဝ ေပါ့။

ေတ= ေတမိမင္း၊ ဘုရားအေလာင္းဟာ ဘုရင္ ျဖစ္လာရင္ ငါးပါး သီလ က်ိဳးပ်က္မွာေၾကာက္လန္႔ၿပီး၊ စကား မေျပာပဲ ေတမိ လုပ္ေနခ့ဲလုိ႔ ေတမိမင္းလုိ႔ ျဖစ္ေပၚလာျခင္းပါပဲ။ ဘာလုိ႔လဲဆုိရင္ ဘုရင္ဆုိတာ သတ္မိန့္ေတြ၊ ပစ္သတ္ခြင့္ေတြ ေပးရမွာမုိ႔ ငါးပါးသီလ ျဖစ္တ့ဲ သူတစ္ပါး အသက္ သတ္ျခင္း မဟုတ္ပါလား။ ဒါက ေတမိ ဇာတ္ေတာ္ေလးပါ။

ဇ=ဇနကၠ မင္းသား ၊ မဟာဇနကၠမင္းသားဟာ သေဘၤာ ပ်က္ျပီး ေရထဲမွာ ၇ ရက္ တုိင္တုိင္ ဇြဲ မေလ်ာ့ပဲ ကူးခတ္ခ့ဲလုိ႔ ေနာက္ဆုံး မနိေမခလာ နတ္သမီးက ကယ္ခ့ဲတာ မဟုတ္လား၊ အဲဒါက ႀကိဳးစား အားထုတ္ရင္ ေနာက္ဆုံး ေအာင္ျမင္မယ္ဆုိတ့ဲ လူငယ္ေတြအတြက္ ဇြဲ မေလ်ာ့ ႀကိဳးစားခ်င္စိတ္ကုိ ျပေပးတ့ဲ ဇာတ္ေတာ္ေလးပါ။

သု=သုဝနသာမ၊ သုဝနသာမဇာတ္ေတာ္ႀကီးပါပဲ။ ငယ္ငယ္က အရမ္း ႏွစ္ၿခိဳက္သေဘာက်ခဲ့တဲ့ ဇာတ္လမ္းေလးဆိုလည္း မမွားပါဘူး။ သု၀နသာမ ေလးက မ်က္မျမင္ မိဘနွစ္ပါးကုိ လုပ္ေက်ြးရင္း တစ္ေန့မွာ ေရခပ္ဆင္းရင္း ေတာပစ္ထြက္လာတ့ဲ မင္းႀကီးတစ္ပါးရ့ဲ ေလးျမွားထိမွန္ျပီး ေမ့ေမ်ာေနတာကုိ မ်က္မျမင္ မိဘႏွစ္ပါးက ဆုေတာင္းတ့ဲအတြက္ နတ္ေတြက ကူညီေစာင္မလုိ႔ အသက္မေသပဲ ေရႊထုပ္ပါ ရတ့ဲ ဇာတ္ေတာ္ေလးပါ။ ဒီဇာတ္လမ္းက သားသမီးေတြန့ဲ မိဘေမတၱာကုိ ေဖာ္ညြွန္းျပီး အခုေခတ္ လူငယ္ေတြေျပာေနတ့ဲ အိမ္က အဖုိးႀကီး၊ အဖြားႀကီးက ေရေရလည္ စားတယ္ကြာ၊ မမုိက္ပါဘူး စသည္ျဖင့္ မိဘေတြအေပၚ ရုိေသေကာင္းမွန္း မသိတ့ဲ သူေတြကုိ သင္ခန္းစာ ယူေစခ်င္တာပါ။

ေန=ေနမိမင္း  ၊ဒါကေတာ့ မင္းေတြအေၾကာင္းေပါ့ေနာ္။ မင္းက်င့္တရားန့ဲအညီ က်င့္ၾကံဖုိ႕ ေကာင္းတာကုိ ေျပာတာပါ။ ဟဲဟဲ ဟုတ္လားဟင္။ ေဝဖန္တတ္ဘူး။

မ=မေဟာသဓာ  ၊ ဘုရားအေလာင္း မေဟာသဓါေလးဟာ အသက္ ၁၃ နွစ္ကေလးန့ဲ တရားစီရင္ေရးမွာ ပုိင္နုိင္သူမုိ႕ သူ႕ေခတ္၊ သူ႔အခါက နာမည္ေက်ာ္ၾကားတ့ဲ တရားစီရင္သူေလးပါပဲ။ သူေျဖရွင္းတဲ့ တရားေရးေတြက အင္မတန္မွ ေကာင္းပါတယ္။ ကေလးတရားစီရင္ခန္းေလး ေျပာျပဦးမယ္။ ငယ္ငယ္တုန္းက အျမဲ ၾကည့္ျဖစ္ခဲ့တဲ့ ဇာတ္လမ္းေလးတစ္ခုေပါ့။ သားေလးကုိ မိခင္ႏွစ္ေယာက္က လုၾကတဲ့ဇာတ္လမ္းေလးေလ။ တစ္ဦးက ကေလးမိခင္၊ တစ္ဦးက လူေယာင္ေဆာင္ထားတဲ့ ဘီလူးမပါ။ မေဟာ္သဓာဆီေရာက္လာေတာ့ ကေလးအေမ အစစ္ကုိ ရွာေဖြစီရင္ေပးဖို႔ ့ေျပာတာေပါ့။ မေဟာ္သဓာက စဥ္းစားျပီး ဟုတ္ျပီ ကေလးကုိ တစ္ဦးက ေျခေထာက္က ကုိင္၊ တစ္ဦးက လက္နွစ္ဖက္က ကုိ္င္ေပါ့၊ အလယ္က စည္းတားျပီး ဆဲြေစတယ္။ ဆဲြနုိ္င္တ့ဲ သူက ကေလးကုိ ပုိင္နုိင္တယ္ေပါ့ဆုိျပီး ေျပာလုိက္တယ္။ အခုေတာင္ မ်က္စိထဲ ျပန္ျမင္ေနမိေသးတယ္။ ဆဲြအားေကာင္းတ့ဲဘက္က နုိင္တယ္ မဟုတ္လား။ ကဲ စျပီေပါ့။ မိခင္ရင္းကို ေျခေထာက္က ကိုင္ခိုင္းၿပီး ဘီလူးမကို ေခါင္းက ကိုင္ေစတယ္။ ကေလးက နွစ္ဖက္ ဆဲြေနတာေၾကာင့္ နာလုိ့ ငုိပါေလေရာ။ အဲဒိီေတာ့ ေျခေထာက္မွာ ကိုင္ေနတဲ့ မိခင္ရင္းက ကေလးရဲ႕ ျဖစ္အင္ကို မၾကည့္ရက္တာနဲ႔ ဆဲြေနရာကေန လက္လြတ္ေပးလိုက္ပါေတာ့တယ္။ အဲဒီအခ်ိန္မွာပဲ ဘီလူးမက သူနုိင္ျပီဆုိျပီး ေပ်ာ္သြားတာေပါ့။ မေဟာသဓာက အဲဒါကုိၾကည့္ျပီး မိခင္စိတ္ရိွတ့ဲ သူကသာ သားေလး နာက်င္တာကုိ မၾကည့္ရက္လုိ႔ လြတ္ေပးလုိက္တာလို႔ ေကာက္ခ်က္ခ်ၿပီး သားေလးဟာ လြတ္ေပးတဲ့သူရဲ႕ ကေလးျဖစ္ေၾကာင္း ေျပာျပီး အနုိင္ေပးလုိက္တဲ့ ဇာတ္လမ္းေလးပါပဲ။ အဲဒါကလည္း မိခင္တစ္ေယာက္ရဲ႕ ျမင့္ျမတ္တ့ဲ စိတ္ထားေလးကို ေဖာ္က်ဴးထားတာမုိ႕ သားသမီးမ်ား မိဘအေပၚ ျပန္လည္ျပီး သနားၾကင္နာခ်စ္ခင္ၾကပါလို႔ ေျပာခ်င္ပါတယ္။ ဒီအဘိုးႀကီး အဘြားႀကီး အေတာ္နားပူတာပဲလုိ႔ မေတြးပဲ။ မိဘေတြကို ေဖးမၾကေစခ်င္ပါတယ္။

ဘူ=ဘူရိဒ နဂါးမင္းပါ၊ ဒါေလးကေတာ့ မာနတ္နဲ႔ နဂါးေယာင္ေဆာင္ျပီး ျပဳိင္ၾကတ့ဲ ဇာတ္ေတာ္ေလးပါ။ မင္းေတြကုိ ျပည္သူအေပၚ ၾကင္နာၾကပါလုိ႔ထင္မိတာပဲေလ။

စႏၵာ= စႏၵ သူရိယ အမတ္မင္းအေၾကာင္းပါ။ အမတ္ေတြၾကားမွာ ပညာရွိတ့ဲ ဘုရားအေလာင္းက ပညာေပးျပီး အနုိင္ယူသြားတ့ဲ ဇာတ္ေတာ္ေလးပါ။ အမတ္ေတြက လႊတ္ေတာ္ထဲမွာ အဲ ေယာင္လုိ႔ ဘုရင့္ နန္းေတာ္ထဲမွာ ဘုရင့္အႀကိဳက္လုိက္ျပီး ေျမႇာက္စားေနတာကုိ ဘုရားအေလာင္း အမတ္ေလးက ပညာေပးျပီး သူတုိ႔ရ့ဲ လ်ိဳ႕ဝွက္ခ်က္ေတြ ေဖာ္ထုတ္တ့ဲ ဇာတ္လမ္းေလးပါ။

ဝိ= ဝိဓုရ အမတ္ႀကီးပါ၊ သူကလည္း လႊတ္ေတာ္နဲ႔ မကင္းတာမုိ႔၊ ေၾသာ္ ခုေခတ္န့ဲ မွားတာေနာ္၊ ေယာင္လုိ႕ပါ။ နန္းေတာ္ထဲမွာ ဘုရင္နဲ႔ ထိပ္တုိက္ေတြ႕ျပီး ဘုရင္ကုိ ပညာေပးခန္းေတြပါ။ အားလုံး အေသးစိတ္ေတြကုိေတာ့ ျမန္မာ့သမုိင္း စာအုပ္ေတြနဲ႕ ေရွးေဟာင္းစာေပေတြထဲကေန စာေရး ဆရာ/ဆရာမေတြ ေဖာ္ထုတ္ေပးၾကရင္ ယေန႔ေခတ္လူငယ္ေတြအတြက္ အသိပညာ၊ အတတ္ပညာ၊ ဗဟုသုတေတြ ရနုိင္မယ္လုိ့ ယူဆမိပါတယ္။

ေဝ= ေဝသံဓရာ မင္းႀကီး  ၊ အလွဴေပး ရက္ေရာတ့ဲ မင္းႀကီး။ သားေတာ္ သမီးေတာ္တင္ မကဘူး မယားကုိပါ လွဴတ့ဲ မင္းျကီးေလ။ စူစကာ ပုဏၰားၾကားဖူးမွာေပါ့။ အလွဴအတန္းရက္ေရာတ့ဲသူကုိ မင္းကေတာ့ကြာ ေဝသံဓရာ က်ေနတာပဲ။ အစားက်ဴးသူကုိ မင္းကေတာ့ စူစကာပဲလုိ႔ ေနာက္ပိုင္း နမူနာထားၿပီး ေျပာဆိုၾကပါတယ္။ ေနာက္စကားပံုတစ္ခုေတာင္ က်န္ခဲ့ပါေသးတယ္။ ဘာတဲ့ စူစကာ ပုဏၰား လွဴတာ အကုန္စားဆိုၿပီးေတာ့ေပါ့။ အခုေခတ္ ဘုရင္ေတြ လွဴၾကပါတယ္။ ေက်ာင္းကန္ဘုရားေတြ၊ ဘုန္းႀကီးေတြကုိပါ။ သူႀကီးေကာင္းမႈ ရြာသား ပုိက္ဆံေပါ့ေနာ္။ ကဲပါ ကၽြန္မေျပာခ်င္တာက ယေန႔ေခတ္ စာေရး ဆရာ/ဆရာမ မ်ားကို အထူး တုိက္တြန္းခ်င္တာက ျပည္သူ႕အက်ိဳးျပဳ စာေပေလးေတြကုိ ေရွးေဟာင္း ဇာတ္ေတာ္ေတြထဲက အတုိင္း ဗဟုသုတနဲ႕ သင္ခန္းစာေလးေတြေပးရင္ အမိျမန္မာျပည္ႀကီး တုိးတက္ေအာင္ အားလုံးေသာ ျမန္မာျပည္သူေတြအတြက္ အက်ိဳးျပဳ စာေပေလးေတြေရးသားရင္း ကူညီေပးၾကပါလုိ႔ တိုက္တြန္းႏႈိးေဆာ္ ေရးသားလိုက္ရျခင္းပင္ ျဖစ္ပါေတာ့တယ္။

မေနာျဖဴေလး