လူပုဂၢိဳလ္
တစ္ဦးခ်င္း၊ အေျခအေနတစ္ခုခ်င္းႏွင့္ တိုင္းႏုိင္ငံတစ္ခုခ်င္းစီေပၚ မူတည္ၿပီး တစ္ဦးႏွင့္
တစ္ဦး၏ အေျခခံလိုအပ္ခ်က္၊ ျဖည့္ဆည္းရရွိထားသင့္သည့္အရာမ်ား ကဲြျပားသြားႏုိင္ပါသည္။
ကၽြန္မတို႔ ပိုင္ဆိုင္ခြင့္ ရွိေသာ ေလာကအရာမ်ားသည္ ကၽြန္မတို႔အတြက္ စိတ္ခ်မ္းေျမ့ ေပ်ာ္ရႊင္မႈကို
ေပးႏုိင္သည္ဟု ဆိုေသာ္ျငား လည္း တဒဂၤသာျဖစ္ပါသည္။ ၿပီးလွ်င္ ရရွိပိုင္ဆုိင္ထားေသာ အတိုင္းအဆေပၚ
မူတည္၍ ကၽြန္မတို႔ရဲ႕ ေပ်ာ္ရႊင္မႈ အတိုင္းအတာကို ပံုေသတြက္ခ်က္၍ မရႏိုင္ပါ။ ကၽြန္မတို႔၏
အေျခခံလိုအပ္ခ်က္မ်ား ျပည့္မွီပါက ကၽြန္မတို႔သည္ ေက်နပ္ ေပ်ာ္ရႊင္ရပါမည္။ တိုင္းတာသတ္မွတ္ခ်က္မ်ားကို
ျပည့္မွီေက်ာ္လြန္ျခင္းသည္ ပိုလွ်ံျခင္း ျဖစ္ပါသည္။ အစားအေသာက္ႏွင့္ အ၀တ္အစားမ်ားသည္
ကၽြန္မတို႔၏ အေျခခံလိုအပ္ခ်က္မ်ားကို ကိုယ္စားျပဳသည္။ ယေန႔ေခတ္ေရစီးေၾကာင္းအရ အစားအေသာက္၊
အ၀တ္အစား ဖူလံု႐ံုျဖင့္ လူပုဂၢိဳလ္ တစ္ဦးအတြက္ အေျခခံ လိုအပ္ခ်က္မ်ား ျပည့္မွီသည္ဟု
မဆိုႏုိင္ပါ။ ထိုသူ႔တြင္ ေအာက္ပါ အေျခခံ လိုအပ္ခ်က္မ်ားလည္း ရွိေသးသည္။ ဘာေတြလဲဆိုေတာ့
ေနအိမ္တိုက္တာ အေဆာက္အဦမ်ား၊ ေနာက္ သားသမီးမ်ားအတြက္ ပညာေရးစရိတ္စက ေတြနဲ႔ အခြန္အခ
အသံုးစရိတ္မ်ားအျပင္ လြယ္ကူသက္သာစြာ သြားလာႏုိင္ေရး စရိတ္မ်ား စသည္ျဖင့္ မသံုးမျဖစ္
သံုးရေသာ အသံုးစရိတ္မ်ားသည္ လိုအပ္ခ်က္မ်ားတြင္ တစ္နည္း ပါ၀င္ေပသည္။
အမ်ားအားျဖင့္ စားရန္၊ ၀တ္ရန္၊ သံုးစဲြရန္
ရွိသမွ်ႏွင့္ ေရာင့္ရဲေနတတ္ၾကဖို႔ အလြန္မွ ခက္လွပါသည္။ ေငြအတြက္ပဲ ၾကည့္သူမ်ားသည္ လမ္းမွားကို
တပ္မက္ျခင္း ႏြံထဲသို႔ ခဏအတြင္း သက္ဆင္းသြားၾကေလသည္။ ထိုသို႔ေသာအားျဖင့္ လူတို႔သည္
အက်ဳိးနည္းျခင္း၊ ပ်က္စီးျခင္းတို႔၌ နစ္မြန္းတတ္ၾကပါသည္။ ေငြကို တပ္မက္ျခင္းျဖင့္ ေငြေနာက္လိုက္ၾကသူမ်ားသည္
အမွား အမွန္ ေ၀ဖန္ပိုင္းျခားႏုိင္စြမ္း မရွိၾကေတာ့ပဲ မေကာင္းမႈေနာက္သို႔ ေကာက္ေကာက္ပါေအာင္
ေရာက္ရွိသြားသည္။ လူအခ်ဳိ႕တို႔သည္လည္း ေငြကို တပ္မက္ေသာေၾကာင့္ ယုံၾကည္ျခင္းတရားလမ္းမွ
လႊဲသြား၍ ပူပန္ျခင္းေ၀ဒနာမ်ားႏွင့္ ကိုယ္ကိုယ္ကို ေသာကမ်ားကို ေငြျဖင့္ ၀ယ္ယူေနၾကသည္မွာ
ဒုနဲ႔ေဒးပင္ ျဖစ္ပါသည္။