ကၽြန္မ
ခုတစ္ေလာ မွန္တာေျပာရရင္ ဒီရက္ပိုင္းမွာ အလုပ္ေတြ မ်ားၿပီး အျပင္သင္တန္းေတြတက္နဲ႔ဆိုေတာ့
အရမ္းပင္ပန္းၿပီး စာေရးခ်င္စိတ္ လံုးဝ မရွိဘူး။ ေရးခ်င္စိတ္မရွိတဲ့အခ်ိန္မွာ ျဖစ္ညွစ္ေရးရင္
ဝတ္ေက်တန္းေက်ေတြ ျဖစ္ၿပီး ကိုယ္ေျပာခ်င္တဲ့အေၾကာင္းအရာေတြလည္း ထိထိေရာက္ေရာက္မရွိမွာ
အရမ္းစိုးရိမ္တဲ့အတြက္ေၾကာင့္ သိပ္မေရးျဖစ္ တာပါ။ ကၽြန္မအေနနဲ႔ ခံယူထားတာကေတာ့ စာေရးတဲ့အခါ
စာေရးသူဘက္ကေန မေရးပဲ စာဖတ္သူအေနျဖင့္သာ ေရးခ်င္ပါတယ္။ ေနာက္ၿပီး သိသမွ်ကို ေ၀မွ်ျခင္းဟာ
ကိုယ့္အတြက္ေကာ သူမ်ားအတြက္ေကာ ပိုမိုအက်ဳိးရွိေစပါတယ္။ အမ်ားအားျဖင့္ အေၾကာင္းက ခုေခတ္ လူငယ္ေလးေတြ ေက်ာင္းၿပီး ဘြဲ႕ရလို႕
တစ္ခ်ိဳ႕ အလုပ္အကိုင္နဲ႕ ျဖစ္သြားၾကတဲ့ သူေတြရွိသလို၊ တစ္ခ်ိဳ႕က်ေတာ့လည္း အလုပ္မရေသးေတာ့
ဟိုေယာင္ေယာင္ ဒီေယာင္ေယာင္နဲ႕ လက္ဖက္ရည္ဆိုင္ ထိုင္၊ အင္တာနက္ဆိုင္ဝင္၊ ခ်က္တင္တက္
ဒါေတြအျပင္ ခုေနာက္ပိုင္း ပိုဆိုးတာက လမ္းေဘးအရက္ဆိုင္၊ ဘီယာဆိုင္ေတြ မိႈလိုေပါက္လာျခင္းကေတာ့
အေတာ္ဆုိးရြားလာတာကို ေတြ႕ရွိရျခင္းႏွင့္ တစ္ေန႕တစ္ေန႕ ပိုက္ဆံေတြသာ ကုန္ၿပီး ကိုယ့္အတြက္
ဘာတစ္ခုမွ မယ္မယ္ရရ မက်န္ပဲ အခ်ိန္ကုန္ ေလပန္းၿပီး (လူပန္း မဟုတ္၊ ဘာမွလုပ္စရာ မရွိေသာေၾကာင့္
လူမပင္ပန္း ေလပန္းရန္ အလုပ္တစ္ခုသာရွိသည္။) တစ္ေန႕နဲ႕ တစ္ေန႕ ျဖတ္သန္းေနၾကတာ ေတြ႕ရတယ္။
လူငယ္ဆိုတာ အနာဂတ္ရဲ႕ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေတြ မဟုတ္ပါလားရွင္။ ခုလို လူငယ္ေတြ ေက်ာင္းၿပီးတာနဲ႕
ပညာေရးဆံုးခန္းတိုင္သြား သလိုမ်ိဳး ေလ့လာမႈမရွိပဲ ေယာင္ေျခာက္ဆယ္ျဖစ္ေနတာေတြ႕ရရင္ တကယ္ကို
စိတ္ထဲမေကာင္းျဖစ္မိပါတယ္။ ကၽြန္မတို႔ႏိုင္ငံမွာသာ လူငယ္ေတြ လက္ဖက္ရည္ဆိုင္၊ ဂိမ္းဆိုင္၊
အင္တာနက္ဆိုင္၊ ဘီယာဆိုင္ စသျဖင့္ အခ်ိန္ကုန္ ေနၾကတာ ကၽြန္မတို႔သာ သူမ်ားႏိုင္ငံသြားၾကည့္ပါလား။ လူငယ္ေတြဆိုတာ အလုပ္ခြင္မွာၾကည့္မလား၊
ေက်ာင္းေတြမွာ ၾကည့္မလား၊ သြားသုတ္သုတ္၊ စားသုတ္သုတ္နဲ႕ သူတို႕မွာ နားခ်ိန္မွ ရွိၾကရဲ႕လား
လို႕ေတာင္ တစ္ခါတစ္ခါ ေတြးမိပါတယ္။ သူမ်ားႏိုင္ငံကို အထင္ႀကီးလို႕ ဒီစကားေျပာတာ မဟုတ္ဘူး။
အတုယူသင့္တာကိုေတာ့ ကၽြန္မတို႕ အတုယူၾကရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ခုေတာ့ ဒီလိုမဟုတ္ပဲ အတုယူတာ
ေရလိုက္လဲြေနတယ္လို႔ ျမင္မိပါတယ္။ ျမန္မာလူငယ္ေတြက အတုယူသင့္တာက် မယူၾကပဲ အတုမယူသင့္တဲ့
living together တို႕၊ အလွအပနဲ႕ ဂုဏ္တုဂုဏ္ၿပိဳင္ေတြမွာ က်ေတာ့ ႏိုင္ငံျခားကို ေက်ာ္တက္ေတာ့မေယာင္
အမွီလိုက္ႏိုင္ၾကတာ ေတြ႕ရတယ္။ သူတို႕ႏိုင္ငံေတြမွာ လူငယ္ေတြ ေလ့လာမႈေတြ အစဥ္အဆက္အလိုက္
ဖန္တီးလိုက္ၾကတယ္ ဆိုတာမ်ား ေျပာမေနေတာ့ပါဘူး။ ကၽြန္မတို႔လို အခ်ိန္အားတိုင္း စာထိုင္ဖတ္ၿပီး
နည္းပညာေနာက္ကို အမွီလုိက္ႏုိင္ဖို႔ ႀကိဳးစားေနသူေတြေတာင္ သူတို႕ တစ္ေန႕နဲ႕ တစ္ေန႕
သြားေနတဲ့ ဖန္တီးမႈကို မလိုက္ႏုိင္ဘူးျဖစ္ေနပါတယ္။
ဘာေၾကာင့္လည္းဆိုတာ ေလ့လာၾကည့္ေတာ့ သူတို႕ေတြရဲ႕
လက္တစ္ကမ္းမွာ ရွိေနတဲ့ပညာေရးဟာ စဥ္ဆက္ မျပတ္ ေလ့လာေနရတဲ့ ပညာေရးျဖစ္ေနတာ သြားေတြ႕ရွိပါတယ္။
ကၽြန္မတုိ႔လုိ ေက်ာင္းၿပီးဘြဲ႕ရရင္ ေလ့လာစရာ ကုန္သြားတာမ်ိဳး မဟုတ္ဘူး။ ဒီတစ္ခုသိၿပီးရင္
ေနာက္တစ္ခု ထပ္သိဖို႕ အင္မတန္မွလိုအပ္လွပါတယ္။ ဒီတစ္ခု သံုးတတ္ရင္ ေနာက္တစ္ခု သံုးတတ္ဖို႕လိုပါတယ္။
ဒီေတာ့ သူတို႕မွာ အခ်ိန္တိုင္း ေလ့လာေနရတယ္။ မ်က္စိပြင့္နားပြင့္ ေနရမယ့္အခ်ိန္တိုင္းေတြပါပဲ။
ကၽြန္မတို႔ႏိုင္ငံမွာဆိုရင္ ေဒါက္တာဘြဲ႕ရလူတစ္ေယာက္ကို ေတာ္ရံု လုပ္ငန္းခြင္မွာ ဒုိးတူေဘာင္ဘက္
အလုပ္လုပ္ေနတာ ေတြ႕ရခဲပါတယ္။ ေဒါက္တာဘြဲ႕ရ လူတစ္ေယာက္ကို သီးျခားအဆင့္ျမင့္ပညာရွင္
လူတန္းစားတစ္ေယာက္လိုကို သတ္မွတ္ၿပီး Bachelor အဆင့္နဲ႕မတူတဲ့ေနရာမွာ ထားၾကေလ့ရွိပါတယ္။
ဥပမာ ေက်ာင္းအုပ္တုိ႕၊ ဌာနမႈးတို႕၊ ပါေမာကၡတို႕ ေနာက္ ပညာရွင္ေတြတို႔ စသျဖင့္ ကိုယ္တိုင္သတ္မွတ္ၾကသူမ်ားလည္း
ဒုနဲ႔ေဒးေတြ႕ရွိေနရတဲ့အျပင္ အဲဒီေနရာေတြ မထားလို႕ကလည္း မရဘူး။ တစ္ျခားေနရာေတြနဲ႕က်ေတာ့
သူသိတာေတြက အံမဝင္တာေတြ၊ အသံုးခ်လို႕မရတာေတြ ျဖစ္ေနျပန္ပါေရာ သူတို႕ႏိုင္ငံေတြမွာေတာ့
ကိုယ့္ေဘးဘယ္ညာကို ၾကည့္လိုက္ရင္ လုပ္ငန္းခြင္မွာပဲ လခစားလို႕ ထင္ရတဲ့ သူလိုကိုယ္လို
လူေတြက ေဒါက္တာဘြဲ႕ရနဲ႕ အနည္းဆံုး Master ေတြခ်ည္းပါပဲ။ ကၽြန္မတို႔ႏိုင္ငံမွာ ဘြဲ႕ကို
ဂုဏ္ပုဒ္တစ္ခုလိုပဲ သံုးတယ္။ ဆိုလိုခ်င္တာက ဘြဲ႕ကသပ္သပ္၊ လုပ္တဲ့အလုပ္က သက္သက္နဲ႔ေပါ့။
သူတို႕ေတြ ႏိုင္ငံမွာေတာ့ ဒီရထားတဲ့ ဘြဲ႕ကိုပဲ လုပ္ငန္းခြင္မွာ အံဝင္ခြင္က်ျဖစ္ေအာင္
ေနာက္တိုး ဘာသာရပ္ေတြ ထပ္ထပ္ေလ့လာၿပီး လုပ္ငန္းခြင္လိုအပ္ခ်က္နဲ႕ ကိုယ့္ရဲ႕ ကိုယ္ပိုင္အရည္အေသြးကို
ျမွင့္ယူၾကတာကို ေတြ႕ရပါတယ္။ ေသခ်ာတာကေတာ့ ေလ့လာေနတဲ့သူဆိုတာ မေလ့လာပဲ ထိုင္ေနတဲ့ သူထက္စာရင္ေတာ့
အေတြးအေခၚေရာ၊ ဖန္တီးမႈေရာ ပိုေကာင္းတာ အေသအခ်ာပဲျဖစ္ပါတယ္။ ကၽြန္မတို႔ႏုိင္ငံက လူငယ္ေတြကေတာ့
ေက်ာင္းၿပီးတည္းက ထိုင္လိုက္ ပ်င္းလိုက္ - ပ်င္းလိုက္ ထိုင္လိုက္နဲ႕ လက္ဖက္ရည္ဆုိင္ေလး
သြားၿပီး အားလူးဖုတ္ရတာနဲ႔ သူငယ္ခ်င္းအေပါင္းအသင္းမင္တဲ့သူေတြမ်ားလွပါတယ္။ ေလ့လာဖို႕
ဆိုတာလည္း မေတြးမိဘူး။ ဘယ္လိုေလ့လာရမယ္ ဆိုတာကိုလည္း မေတြးတတ္ဘူး။ အင္တာနက္နဲ႕ အကၽြမ္းတဝင္ရွိတဲ့လူ
မဟုတ္ေတာ့ ဘယ္လိုသံုးရမယ္ဆိုတာလည္း နားမလည္သလို၊ ဘာေတြ ေလ့လာႏိုင္တယ္ဆိုတာကိုလည္း ဂဃနဏ
မသိၾကဘူး။ အဲဒါေၾကာင့္ အင္တာနက္ေခတ္ ႀကီးမွာ လက္တစ္ကမ္းအကြာ ရွိေနလည္း ဘယ္နားသြား ေလ့လာရမွန္း
မစဥ္းစားခ်င္ေတာ့ဘူး။ ဒါေၾကာင့္ ကၽြန္မေျပာခ်င္ တာက ဘာမွမသိလွ်င္ ဘာမွျဖစ္လာမည္ မဟုတ္ဘူးဆိုတာပါပဲ။
ကၽြန္မဆိုရင္ လြန္ခဲ့တဲ့ ၂၀၀၆ ခုႏွစ္ေလာက္ကေပါ့။
ကိုယ္ပိုင္၀ဘ္ဆိုက္ေလး တစ္ခု စေရးျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။ Blog ေတြစၿပီး ျမန္မာႏုိင္ငံ အသံုးနည္းေသးတဲ့အခ်ိန္မွာ
ေရးခဲ့ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ကိုယ္ေရးတဲ့ ဘေလာ့မွာ ဘာအေၾကာင္း ဘယ္လိုေရးရေကာင္းမွန္း မသိခဲ့ဘူး။
ဘယ္သိပါ့မလဲ ကိုယ္က ဘာမွ မသိပဲ။ အေပါင္းအသင္းေတြက
စိတ္ထဲရွိတာ ခ်ေရးၾကည့္ပါလားလို႔ တိုက္တြန္းခ်က္ေလးေတြေၾကာင့္ ကၽြန္မ ေရးတတ္ေပမယ့္
ဘေလာဂ့္ေပၚ ေရးတင္ၾကည့္မိခဲ့တယ္။ ဒီလိုေရးေတာ့ အေပါင္းအသင္း မိတ္ေဆြေတြက ေကာ့မန္႔ေလးေတြ
လာေရးေပးၾကေတာ့ တစ္ေန႔တစ္ေန႔ ေရးၾကည့္လိုက္၊ သူမ်ားေတြ အားေပးတဲ့စာေၾကာင္းေလးေတြေၾကာင့္
စိတ္ဓာတ္ေလးေတြ ပိုမိုတက္လာခဲ့ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ယခုခ်ိ္န္တိုင္ တစ္စိုက္မက္မက္ေရးျဖစ္ခဲ့ပါေတာ့တယ္။
ကၽြန္မေျပာခ်င္တာကေတာ့ သူမ်ားကို တစ္ခုေပးခ်င္ရင္
ကိုယ္ကိုယ္တိုင္ကလည္း အနည္းဆံုး တစ္ခုသိထားဖို႕ လိုသလို အဲဒီထက္ပိုသိခ်င္ရင္လည္း ကၽြန္မတို႔ေတြ
ဒီထက္ပိုၿပီး စာဖတ္ဖို႕ လိုပါတယ္ ေျပာခ်င္ပါတယ္။ သူမ်ားကို မွ်ေဝဖို႕ ဆိုတာကို ေနာက္မွာ ထားလိုက္ပါဦး။
ကိုယ္ကိုယ္တိုင္ရဲ႕ အရည္အေသြး လက္ရွိအေျခအေနထက္ တက္လာခ်င္ရင္ ခုထက္ပိုၿပီး စာဖတ္ၾကဖို႕
လိုပါတယ္။
ေန႕စဥ္နဲ႕ အမွ် ေျပာင္းလဲေနတဲ့ ကမာၻ႕နည္းပညာကို
မ်က္ေျခမပ်က္ခ်င္ရင္ ေန႕စဥ္နဲ႕ အမွ်ကို စာဖတ္ေနဖို႕လိုပါတယ္။ စာဖတ္တယ္ဆိုတာမွာလည္း
ေတြ႕ရာျမင္ရာ ဖတ္ဖို႔ ဆိုလိုတာမဟုတ္ပါဘူး။ စာဖတ္ေတာ့မယ္ဆိုရင္ ဖတ္နည္းေတြ သိထားဖို႔
လိုအပ္လွပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ကၽြန္မတို႔ ဘယ္ေနရာေတြမွာ စာဖတ္ၾကမလဲ။ ကၽြန္မအတြက္ေတာ့ Library တို႕ စာအုပ္အဌားဆိုင္တို႕
ဆိုတာ ေတာ္ေတာ္ေဝးသြားၿပီ။ အင္တာနက္ထဲမွာ စာဖတ္ဖို႕ တစ္ခ်ိန္တုန္းက စိတ္ကူးရွိခဲ့ေပမယ့္
စာဖတ္ဖို႕ စဥ္းစားလိုက္ရင္ ဘယ္ဘေလာ့ေတြ သတင္းဆိုက္ေတြ
အမ်ားအျပားေပၚလာတဲ့အခါ ဘယ္ဟာ အမွန္လဲ ဘယ္ဟာအမွားလဲဆိုတာကို ေ၀ဖန္ပိုင္းျခားတတ္ဖို႔လည္း
လိုပါေသးတယ္။ အင္တာနက္မွာလည္း ဖတ္ခ်င္ရင္ ဖတ္စရာ စာေပေကာင္းေတြ အမ်ားအျပားရွိေနပါတယ္။
သူမ်ားႏုိင္ငံအေၾကာင္း ေလ့လာမလား ဒါမွမဟုတ္ ကိုယ့္ႏုိင္ငံအေၾကာင္း ေသခ်ာ ေလ့လာခ်င္သလား
ေလ့လာလို႔ရတဲ့ေနရာပါပဲ။ သူမ်ားေတြ ဘယ္လိုေတာ္တာ ငါလည္း သူတို႔လို ေတာ္ဖို႔ ဘာေတြလုိအပ္မလဲ
ဘာေတြေလ့လာသင္ယူရမလဲဆိုတာ သိထားရင္ ပိိုၿပီး တုိးတက္မႈ ရွိလာမွာ အမွန္ပါပဲ။
ကၽြန္မ
ေလ့လာ ဖတ္မွတ္ေလ့ရွိတဲ့ အင္တာနက္ထဲက ေလ့လာစရာ ေနရာေတြကို မိသားစုဝင္ေတြအတြက္ မွ်ေဝရင္း
အေလ့အက်င့္ မရွိေသးတဲ့ လူငယ္ေတြအတြက္ စာဖတ္နည္း လက္ဆင့္ကမ္းခ်င္မိပါတယ္။ စုစုေပါင္း
ေနရာ (၁၀၀၀) ေက်ာ္ ရွိပါတယ္။ ဒီေလာက္ပမာဏဟာ
စာဖတ္တဲ့ အေလ့အက်င့္ မရွိေသးတဲ့ လူငယ္ေတြအတြက္ႏွင့္ ဖတ္ခ်င္ေပမယ့္ ဘယ္ေနရာေတြမွာ စာဖတ္ရမွန္း
မသိပဲ အခက္ေတြ႕ေနတဲ့ နည္းပညာ ေလ့လာလိုသူ လူငယ္ေတြအတြက္ အတိုင္းအတာ တစ္ခုထိ အေထာက္အကူ
ျပဳလိမ့္မယ္လို႕ ကၽြန္မ ယံုၾကည္မိပါတယ္။
ဒီလို
လိပ္စာေပါင္း ၁၀၀၀ ေက်ာ္ကို ေန႕စဥ္နဲ႕ အမွ် Websites တစ္ခုခ်င္းစီကို တစ္ေနရာခ်င္းဆီ
လိုက္ၿပီး စာလိုက္ဖတ္ဖို႕ဆိုတာ မျဖစ္ႏိုင္တာမို႕ စာဖတ္ရတာလြယ္ေအာင္ Google Reader သံုးခဲ့ပါတယ္။
ခုေနာက္ပိုင္းေတာ့ ဖတ္ခ်င္တာေတြကို တစ္ခ်ိဳ႕လူငယ္ေတြအေနနဲ႕
Reader သံုးရတဲ့ ရည္ရြယ္ခ်က္ကို နားမလည္ၾကေသးတာမ်ိဳး ရွိႏိုင္တာမို႕ ဒီေနရာမွာ
Reader ေတြရဲ႕ အားသာခ်က္ေတြအေၾကာင္း နည္းနည္းေလာက္ ရွင္းျပပါရေစ။ Reader ေတြသံုးရျခင္းရဲ႕
အဓိက ရည္ရြယ္ခ်က္က မိမိ ဖတ္ေလ့ရွိတဲ့ Websites ေတြ/ Blogs ေတြရွိရာဆီ တစ္ေနရာခ်င္းစီသြားဖို႕မလိုပဲ
ေနရာ တစ္ေနရာတည္းကေန သူ႕ဆီက တက္သမွ် သတင္းကို ေစာင့္ၾကည့္ေနခ်င္လို႕ပါ။ Reader ေတြ
သံုးၿပီး စာဖတ္ျခင္း အားျဖင့္ ကိုယ္ဖတ္ေလ့ရွိတဲ့ Websites ေတြ / Blogs ေတြက ေန႕စဥ္တက္ေလ့ရွိတဲ့
တန္ဖိုးရွိတဲ့ အေၾကာင္းအရာေတြကို လြတ္သြား ေက်ာ္သြားတာမ်ိဳးမရွိပဲ ေန႕စဥ္ပံုမွန္ ဖတ္ျဖစ္လာပါလိမ့္မယ္။
တျခား အားသာခ်က္ေတြကိုေတာ့ အက်ယ္ခ်ဲ႕ၿပီး မိတ္ဆက္မေပးေတာ့ပါဘူး။ ခုေနာက္ပုိင္း ပိုၿပီး
အဆင္ေျပတာက မိုဘိုင္းဖုန္းေတြနဲ႔ သတင္းေတြကို အခ်ိန္နဲ႔တစ္ေျပးညီ ဖတ္မွတ္လို႔ရသလို
ေလ့လာစရာေတြကလည္း ေနရာတစ္ကာမွာ အဆင္ေျပလြယ္ကူစြာ သံုးႏုိင္မွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ေနာက္ပိုင္း
စာဖတ္ျဖစ္သြားတဲ့ ေနာက္မွာ ဘာေတြလုပ္ေဆာင္လို႕ ရမယ္ဆိုတာ အလိုလို နားလည္သြားပါလိမ့္မယ္။
Feedly ဆိုတာ Add-ons တစ္မ်ိဳးပါ - သူ႕ကို Mozilla မွာလည္း Add-ons အျဖစ္ အသံုးျပဳႏိုင္သလို
- Google chrome မွာလည္း Extension တစ္ခု အျဖစ္ အသံုးျပဳႏိုင္ပါတယ္။ Feedly ရဲ႕ တည္ေဆာက္ပံုဟာ
အျပင္မွာ မဂၢဇင္းတစ္ေစာင္ ဝယ္ၿပီး ဖတ္ေနရသလိုမ်ိဳး ကိုယ့္စိတ္ႀကိဳက္ေရြးခ်ယ္ထားတဲ့
Websites ေတြ / Blogs ေတြက တက္လာတဲ့ သတင္းေတြကို အသြင္ဆန္းနဲ႕ ေဖာ္ျပေပးတာမို႕လို႕
စြဲေဆာင္မႈလည္း ရွိသလို အင္မတန္မွလည္း စာဖတ္လို႕ ေကာင္းပါတယ္။
ဒါေၾကာင့္
အားလံုးကို ေျပာခ်င္တာက ႏုိင္ငံမွာ အသံုး၀င္ လူငယ္ေတြျဖစ္လာေစဖို႔ စာဖတ္ၾကေစခ်င္ပါတယ္။
ေလ့လာမွတ္သားေစခ်င္တဲ့ စိတ္ေၾကာင့္ ေျပာမိျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီအခ်ိန္မွာ ကၽြန္မ ေျပာခ်င္တာေတြကို
စာေပျဖင့္ သြန္းေလာက္ေနေပမယ့္ ေနာင္တစ္ခ်ိန္အတြက္ ကၽြန္မတို႔ မ်ိဳးဆက္သစ္ေတြလိုပါတယ္။
မ်ိဳးဆက္သစ္မ်ား စာဖတ္ၾကေစခ်င္ပါတယ္။ Websites ေပါင္းေထာင္းေသာင္းမကရွိတဲ့ထဲက အနည္းငယ္ပဲျဖစ္ျဖစ္
ေလ့လာၾကဖို႔ တိုက္တြန္းခ်င္ပါတယ္ အနည္းငယ္ဆိုတာ တကယ္ေတာ့ ဘယ္ေလာက္မွ မရွိေသးပါဘူး
- ျဖစ္ႏိုင္ရင္ ဒီ့ထက္တိုးၿပီး ေလ့လာႏိုင္ဖို႕ႀကိဳးစားၾကေစခ်င္ပါတယယ္ မိမိ သိတာေတြကိုလည္း
မိမိလူမ်ိဳးရဲ႕ နည္းပညာအသိနဲ႕ နည္းပညာ အဆင့္အတန္း ျမင့္မားေစဖို႕ မွ်ေဝေပးၾကပါလို႕
တိုက္တြန္းရင္း လူငယ္နဲ႕ဘ၀ ေဆာင္းပါးကို ဒီေလာက္နဲ႕ပဲ အဆံုးသတ္လိုက္ရပါေတာ့တယ္။ ရႊင္လန္းခ်မ္းေျမ့ၾကပါေစရွင္။
မေနာျဖဴေလး
