ပုဂံေခတ္ဘုရားမ်ား

ပုဂံ ၁၀ ရာစုႏွစ္ ရုပ္ပြါးေတာ္

အမ်ိဳးအစား - ရုပ္ပြါးေတာ္
အခ်ိန္ကာလ - ၁၀ ရာစုႏွစ္
ေတြ႕ရွိရာေနရာ - ပုဂံ ၊ ျမန္မာ
ျပဳလုပ္ပံုနည္းပညာ - ေက်ာက္စစ္ ပန္းပု ။

အရြယ္အစား -
အျမင့္ ၃၃ စင္တီမီတာ
အက်ယ္ ၁၉ စင္တီမီတာ
ထုအထူ ၇.၅ စင္တီမီတာ
လက္ရွိတည္ေနရာ - ဗစ္တိုးရိးယား နဲ႕ အယ္ဘာတ္ ျပတိုက္၊ လန္ဒန္
ျပတိုက္ပစၥည္း အမွတ္ - IS.13-1983


ဒီေက်ာက္စစ္ ရုပ္ပြါးေတာ္ဟာ အမ်ားသိ ေအာင္ျခင္းရွစ္ပါးထဲက " နာရာဂီရိ "(Nalagiri) ဆင္ကို ေအာင္ေတာ္မူခန္းျဖစ္ပါတယ္။ ျမတ္စြာဘုရာကို ဆင္ႏွင့္ တိုက္သတ္ဖို႕ ဘုရင္ အဇာတသတ္ (Ajatasattu) ရဲ့ဆင္ဆိုးၾကီး နာရာဂီရိကို အရက္တိုက္ျပီးလြတ္ေပမယ့္ ဘုရားေရွ႕မွာ ဒူးေထာက္ျပီး တရားနာသြားတဲ့ဆင္ သရုပ္ေဖာ္ပံုပါ။ ီဒီေက်ာက္စစ္ ရုပ္ပြါးေတာ္ကို ၁၉၃၈-၉ ေမာ္ဇာ ေရႊေညာင္ပင္႐ိုး ဘုန္းၾကီးေက်ာင္း တူးေဖာ္မႈမွာ တျခား ေအာင္ျခင္းရွစ္ပါး သရုပ္ေဖာ္ပံုေတြအတူ ေတြ႕ရတာပါ။

ဟန္ပန္ကိုေျပာရရင္ သီရိခတၱရာ (Sri Ksetra) ပ်ဴလက္ရာ ႏွင့္ မြန္ ျမန္မာ ဟန္ေတြေရာေနတဲ့ စပ္ကူမတ္ကူးကာလ ဟန္ပန္လို႕ေျပာရပါမယ္။

ေစ်းႏႈန္းႏွင့္ တန္ဖိုး

ေစ်းႏႈန္းဆိုသည္မွာ ပစၥည္းတစ္ခုႏွင့္ တစ္ခု ဖလွယ္ဖုိ႔ ၾကားခံ သံုးေသာ ေငြေၾကးႏွင့္ တိုင္းတာ ေဖာ္ျပေသာ သတ္မွတ္ခ်က္ ပမာဏပင္ ျဖစ္ပါသည္။ တန္ဖိုးသည္လည္း အသံုး၀င္ အသံုးက်ၿပီး အက်ဳိးျဖစ္ထြန္းမႈကို ေဖာ္ျပသည့္ စြမ္းရည္ သတ္မွတ္ခ်က္ကို ဆိုခ်င္သည္လို႔ နားလည္မိပါသည္။ ေစ်းကြက္အေနအထားသည္ စဥ္ဆက္မျပတ္ ေျပာင္းလဲေနကာ ကုန္ပစၥည္းေစ်းႏႈန္းမ်ားသည္လည္း တက္လိုက္ က်လိုက္ အစဥ္ျဖစ္ေန တတ္ပါသည္။

          မည္သည့္ စီးပြားေရးလုပ္ငန္း၌မဆို ေစ်းႏႈန္းတန္ဖိုးသည္ အလြန္အေရးပါသည့္ အခန္းက႑မွ ပါ၀င္ၿပီး အက်ဳိးအျမတ္ရေရးမွာလည္း အေျခခံက်သည့္ အခ်က္ပဲ ျဖစ္ပါသည္။ ေစ်းႏႈန္းတန္ဖိုး (Price) ဆိုသည္မွာ ကုန္ပစၥည္းတစ္ခုကို ေရာင္းခ်ရာ၌ စားသံုးသူမ်ားက ေပးလိုေသာ အဖိုးႏႈန္းထားႏွင့္ ေရာင္းခ်လွ်င္ ရရွိႏုိင္မည့္ အက်ဳိးအျမတ္ပင္ ျဖစ္ပါသည္။

          ေရွးအရင္ ဘိုးဘြားမ်ား လက္ထက္က အိမ္တစ္အိမ္မွာ အပိုသံုးပစၥည္း မ၀ယ္ၾကဘဲ အသံုး၀င္ေသာ ပစၥည္းတစ္ခုသာ ၀ယ္ယူသံုးစဲြၾကပါသည္။ ဥပမာ ေျပာရရင္ျဖင့္ ကၽြန္မတို႔ ဦးႀကီးအိမ္မွာ ငယ္ငယ္က တစ္အိမ္လံုးမွာ ကတ္ေၾကးတစ္လက္ပဲ ရွိတယ္လို႔ ေျပာပါသည္။ မေကြးျမသလြန္ဘုရားပဲြမွ အေကာင္းစား ကက္ေၾကးတစ္လက္ ဘယ္ေလာက္ဆိုတဲ့ သူ႔ေခတ္အေလ်ာက္ ေစ်းႏႈန္းတစ္ခု သတ္သတ္မွတ္မွတ္  ရွိပါသည္။ ဒီေတာ့ ကက္ေၾကးဆိုသည္မွာလည္း တစ္ခုထဲႏွင့္ အစံုသံုးလို႔ရသည့္အတိုင္းေပါ့။ အဘြားကလည္း သူ ေသာက္ဖို႔ ေဆးလိပ္ လိပ္ေတာ့ ဖင္စီခံ ကိုက္ဖို႔ ညႇပ္ဖို႔ အဓိကသံုးေတာ့ ဒီကက္ေၾကးနဲ႔ပဲေပါ့။ ကၽြန္မ ဦးႀကီးကလည္း ကေလးအရြယ္ဆိုေတာ့ ဓာတ္ခဲေတြ၊ သံျပားေတြ ဘာေတြ ညွပ္ၿပီး ကစားပါသည္။ ေနာက္ စာရြက္ေတြလည္း ညႇပ္တဲ့အခါလည္း ယူညႇပ္ေသးတယ္။ ဒါ့အျပင္ ဦးႀကီးရဲ႕အစ္မေတြက အစားအေသာက္ အတြက္ အသုပ္တို႔ ဘာတို႔လုပ္လွ်င္လည္း ယူသံုးေသးတဲ့အျပင္ အက်ႌပိတ္စေတြ ညႇပ္ေတာ့လည္း ဒီကပ္ေၾကးကို အသံုးျပဳၾကေတာ့ ကပ္ေၾကးက နားရတယ္ကို မရွိသေလာက္ပါပဲ။ ဒီေတာ့ လူတိုင္းက ယူသံုးေနေတာ့ ဘယ္ေနရာ ဘယ္လိုရွာရ မရွိရေလေအာင္ တစ္ေနရာထဲမွာ သတ္သတ္မွတ္မွတ္ ထားရွိရေလသည္။ ေျပာခ်င္သည္က ေစ်းႏႈန္းတစ္ခုနဲ႔ ၀ယ္လိုက္ေပမယ့္ သူရဲ႕ တန္ဖိုးက အသံုးမ်ားတဲ့အခါ အလိုလို တန္ဖိုးျမႇင့္တက္သြားသည္လို႔ ဆိုလိုခ်င္ပါသည္။ ပစၥည္းတစ္ခုက အခုေရ မ်ားတာ နည္းတာထက္ တစ္ခုစီမွာ အသံုး၀င္ အသံုးက်မႈေတြ ရွိၾကပါသည္။

          သင္ ဖိနပ္ အသစ္တစ္ရံ၀ယ္မည္ဆိုပါက ထိုဖိနပ္ကို တစ္လအတြင္း ျပတ္သြားသည့္အျဖစ္ကို သင္လိုခ်င္မည္ မဟုတ္ပါ။ ထိုနည္းအတိုင္းပင္ အာလူးတစ္အိတ္ ၀ယ္ယူမည္ဆိုလွ်င္လည္း အိတ္ တစ္၀က္ေလာက္က ပုတ္ေနသည့္အျဖစ္မ်ဳိးကို သင္ လက္ခံႏုိင္မည္ မဟုတ္ပါ။ ေနာက္တစ္ခ်က္က ၀ယ္ယူေသာ ကုန္ပစၥည္းသည္ ေစ်းႏႈန္းႏွင့္ အရည္အေသြး ကိုက္ညီမႈရွိ မရွိကိုလည္း စစ္ေဆး၀ယ္ယူေလ့ ရွိပါသည္။ လမ္းခရီးအတြက္ ဘယ္လို ဘယ္ေလာက္ဆိုသည့္ ေစ်းႏႈန္းအေပၚ ဒီလမ္း၏ အကြာအေ၀းကိုလည္း ေစ်းႏႈန္းႏွင့္ ႏႈိင္းယွဥ္တတ္ပါေသးသည္။

          လုပ္ငန္း လိုအပ္ခ်က္ အေျခအေနေပၚ မူတည္ၿပီး အသံုး၀င္ အသံုးတည့္ကာ မိမိအတြက္ အက်ဳိး ျဖစ္ေျမာက္ၿပီးစီးသြားေစတာေတြ တစ္ပံုတစ္ပင္ႀကီးရွိပါသည္။ ဒီလိုပါပဲ ေစ်းႏႈန္းမွာလည္း ေခတ္ကာလ အေလ်ာက္ ကြာတာ၊ ပစၥည္း၊ အႏႈတ္ အသိမ္းမ်ားတာ၊ ၀ယ္လိုအားႏွင့္ ေရာင္းလိုအားအေပၚ မူတည္ၿပီး ေစ်းႏႈန္း အတက္အက် အနည္းအက်ဥ္း ေျပာင္းလဲတတ္သည့္ သေဘာေလးေတြလည္း ရွိပါသည္။

          စားသံုးသူမ်ားသည္ ကုန္ပစၥည္းတစ္ခုကို သင့္ေတာ္ေသာ ေစ်းႏႈန္းျဖင့္ ၀ယ္ယူလွ်င္ ထိုကုန္ပစၥည္း၏ လုပ္ေဆာင္ႏုိင္ေသာ တန္ဖိုးအရည္အေသြးကို တစ္ပါတည္း ၾကည့္ပါေၾကာင္း ေရးသားလုိက္ရပါေတာ့သည္။

မေနာျဖဴေလး

ဒီဇိုင္းေလးနဲ႔ အမည္ေရးၾကရေအာင္

Myanmarsar & General Education Teacher (1) Post

Center for Vocational Training (CVT)

                   Vacancy Announcement

The Center for Vocational Training, with school facilities and office in Yangon provides vocational training according to the dual apprenticeship model in Switzerland, which combines Practice with Theory. CVT works closely with a wide range of training companies in Yangon. We are recruiting the teacher for the

Myanmarsar & General Education Teacher (1) Post

Requirements                    

-                                               Any graduate, prefer Myanmarsar and Economics related degree

-                                               Must have good communication & presentation skills

-    Used to work with a computer (basic computer knowledge)

-    Good command in written and spoken English

-    Able to work under stressful situation

-   Strong teamwork skills and able to work independently.

Main Duties

- Prepare carefully the subjects before the lessons (including of necessary

   teaching aides, etc...)

- Periodically revise the curricula and up to date level of profession know-how

- Follow carefully the progress of the students and follow-up works with training Companies, report to the school management.

- Share/teach the economics concept to the trainees/students Lead in updating printed and online products of CVT-Presentation

- Coordinate with Head of Professions.

We offer up-to-date salary and a comfortable work atmosphere.

Submit an application letter with CV, recent passport sized photo and Copy of relevance documents to the reception counter or by e-mail before 30^th July 2014.

Short list candidates will be contacted.

Contact :        3^rd Floor, MRCS Bldg., No. 42, Strand Road, Botataung Tsp., Yangon,

                      Union of Myanmar.

Ph. No. :         01- 383 676, 09 7316 6206

E-mail   :         hrcvtmyanmar@gmail.com,

 cvt.2001.2009@gmail.com

Teacher for Hotel & Gastronomy Profession (1) Post

Center for Vocational Training (CVT)

                   Vacancy Announcement

The Center for Vocational Training, with school facilities and office in Yangon provides vocational training according to the dual apprenticeship model, which combines Practice with Theory. CVT works closely with a wide range of training companies.

We are recruiting a

Teacher for Hotel & Gastronomy Profession (1) Post

The suitable person for this post

·         must be certificate holder of Room Divisions

·         5 years Working Experience & 2 years Teaching Experience

Main Duties 

- To prepare carefully the subjects before the lessons (including of necessary

   teaching aides, materials etc.)

- To teach Room Division subject according to the CVT’s curriculum.

- Teaching in Practical Training Course (PTC) is compulsory.

- Periodically revise the curricula and up to date level of profession know-how

- Follow carefully the progress of the students and follow-up works with   training companies.

Requirements             

- Interested in wide spectre of the profession related aspect in general

- Used to work with a computer (Microsoft Office)

- Good command in written and spoken English is preferable

We offer up-to-date salary and a comfortable work atmosphere.

Submit an application letter with CV, recent passport sized photo and Copy of relevance documents to the reception counter or by e-mail before 30^th July 2014.

Short list candidates will be contacted.

Contact :        3^rd Floor, MRCS Bldg., No. 42, Strand Road, Botataung Tsp., Yangon,

                      Union of Myanmar.

Ph. No. :         01- 383 676, 09 7316 6206

E-mail   :         hrcvtmyanmar@gmail.com

cvt.2001.2009@gmail.com

တာ၀န္ႏွင့္ ၀တၱရား

တာ၀န္ဆိုသည္မွာ မိမိအား အထက္မွေပးအပ္ေသာ တာ၀န္ကို ၿပီးစီးေအာင္ ေဆာင္ရြက္ျခင္းကို ဆိုလိုၿပီး ၀တၱရားဆိုသည္မွာေတာ့ က်င့္၀တ္လိုပါပဲ။ ေစာင့္ထိန္းသိတတ္မႈမ်ားျဖင့္ ျပည့္ႏွက္ေန၍ အေျခခံက်ၿပီး ပိုမို အေရးပါလွပါသည္။ သို႔ေသာ္ ကၽြန္မတို႔မွာ တန္ဖိုးထားရမည့္အရာ၊ သစၥာေစာင့္သိရမည့္အရာ၊ တာ၀န္ယူရမည့္ အရာေတြက တစ္ႀကိမ္မွာ တစ္ခုဆိုလွ်င္ အေၾကာင္း မဟုတ္လွပါ။ ကိုယ့္သတၱိ၊ ကိုယ့္စြမ္းအားအေလ်ာက္ လုပ္ၾက ကိုင္ၾကရံုသာ ရွိပါသည္။  ထိုသို႔မဟုတ္ဘဲ တစ္ခါတစ္ရံ၌ တန္ဖိုးေတြ၊ သစၥာေတြ ျပဌာန္းခ်က္ေတြက ေထြးေရာယွက္တင္ ရွိလာတတ္ပါသည္။ ကိုယ္တန္ဖိုးထားေသာ ကိုယ့္တာ၀န္ဟု ယူဆေသာ အရာမ်ားႏွင့္ အခ်င္းခ်င္း ဆန္႔က်င္ၿငိစြန္းေနတာမ်ဳိးလည္း ၾကံဳရတတ္ပါသည္။ အဲသည့္အခ်ိန္အခါမွာ ေရြးခ်ယ္ရ၊ ဆံုးျဖတ္ရ အလြန္ခက္လွသည့္ အေနအထားေတြ ေပၚေပါက္လာၿပီး ေရြးခ်ယ္မႈမ်ား ျဖစ္လာတတ္ပါသည္။ သာဓက ေျပာရလွ်င္ အမ်ားသိၾကသည့္ အရာေလးကိုပဲ ေျပာျပရေပဦးေတာ့မည္။

          ျမန္မာရာဇ၀င္ထဲက သူရဲေကာင္း ငခင္ညိဳအေၾကာင္းေလးပင္ ျဖစ္ပါသည္။ ငယ္စဥ္အခါက ျမန္မာ့သမိုင္း ဖတ္စာထဲတြင္ သင္ရေသာအခါ ငါးစီးရွင္ေက်ာ္စြာ၏ ကၽြန္ယုံေတာ္ ငခင္ညိဳအေၾကာင္း ဖတ္ခဲ့ရ ပါသည္။ အဲသည့္အခ်ိန္တုန္းက ေခါင္းထဲတြင္ မရွင္းခဲ့တာကို ယခုခ်ိန္တိုင္ အမွတ္ရေနဆဲ ျဖစ္ပါသည္။ ျပန္စဥ္းစားၾကည့္သည့္အခါ ငခင္ညိဳ၏လုပ္ရပ္က ကေလးတစ္ေယာက္အတြက္ အေတာ္မ်က္စိလည္ေစေသာ ေၾကာင့္ ျဖစ္သည္ဟု သေဘာေပါက္ခဲ့ပါသည္။  ငခင္ညိဳသည္ ဘယ္သို႔ေသာသူဟူ၍ ကၽြန္မတို႔အား သင္ၾကား မွတ္သားခဲ့ရပါသလဲ။ သမိုင္းစာအုပ္ထဲ (မွန္နန္းရာဇ၀င္) ျပန္ၾကည့္သည့္အခါ ငခင္ညိဳကို “ေက်းဇူးသိတတ္ ေသာ သူရဲေကာင္း”ဟု ေခါင္းစဥ္တပ္ၿပီး ေဖာ္ျပထားသည္ကို ေတြ႕ရွိခဲ့ရပါသည္။ ၎ေဖာ္ျပခ်က္ကို အနည္းငယ္ခ်ဳပ္၍ ေျပာရလွ်င္….

          ပင္လယ္ၿမိဳ႕စား ငါးစီးရွင္ေက်ာ္စြာက စစ္ကိုင္းမင္း အသင္ခယာေစာယြမ္းကို လုပ္ၾကံရန္အတြက္ သူ႔လူတစ္ဦးျဖစ္သူ ကၽြန္ယုံေတာ္ ငခင္ညိဳအား ေစလႊတ္လိုက္ေလသည္။ ငခင္ညိဳသည္ စစ္ကိုင္းတြင္ ပုန္းေအာင္းေခ်ာင္းေျမာင္းရင္း အခြင့္မသာသျဖင့္ သံုးရက္မွ် ၾကာျမင့္ခဲ့ေလသည္။ သံုးရက္လံုး အစာေရစာ ငတ္ျပတ္ခဲ့သည္။ အခြင့္သာ၍ နန္းတြင္းသို႔ ၀င္ေရာက္သည့္အခါ စစ္ကိုင္းမင္း နတ္တင္ထားေသာ ပဲြေတာ္ ထမင္းအုပ္ကို အရင္ေတြ႕သည္။ သံုးရက္ၾကာမွ် အစာမစားရေသးသျဖင့္ ထမင္းကို အရင္၀ေအာင္ ယူစားၿပီးေနာက္ အိမ္ေဆာင္သို႔၀င္၍ ဘုရင့္အား ဓားႏွင့္ ခုတ္မည္ျပဳသည့္အခါ ခ်ီတုံခ်တံုျဖစ္ေလသည္။ သူ႔ထမင္းကို ခုဘဲ စားခဲ့သည္။ ယခု သူ႔ကိုသတ္မည္ဆိုလွ်င္ ထမင္းရွင္ကို သတ္သည့္အမႈအတြက္ တမလြန္၌ အျပစ္ႀကီးစြာ ခံရေတာ့မည္ဟု ေတြးေတာထိတ္လန္႔ေၾကာက္ရြံ႕ေလသည္။ တစ္ဖက္တြင္လည္း သူ၏ သခင္ ငါးစီးရွင္ေက်ာ္စြာ ေပးအပ္လိုက္သည့္ တာ၀န္ကလည္း ရွိေနသည္။ စစ္ကိုင္းမင္း၏ ေခါင္းရင္းတြင္ ဓားအိမ္ကို ခၽြတ္လိုက္စြပ္လိုက္ လုပ္ေနမိၿပီးေနာက္ စစ္ကိုင္းမင္းကို သတ္ႏုိင္သည့္ အေနအထားထိေရာက္ရွိေၾကာင္း အေထာက္အထားအျဖစ္ စစ္ကိုင္းမင္း၏ ပတၱျမားဓားကို ယူၿပီး ျပန္ခဲ့ေလသည္။

          ပင္လယ္သို႔ ျပန္ေရာက္၍ သူ၏ သခင္အား ျဖစ္ပ်က္ပံု အလံုးစံုတင္ေလွ်ာက္ၿပီးသကာလ ပတၱျမား ေက်ာက္စီဓားကို ဆက္သသည့္အခါ ငါးစီးရွင္က ထမင္းတစ္ပဲြစားရရံုျဖင့္ ဤမွ် ေက်းဇူးသိက အစဥ္ေကၽြးေမြး ေနေသာ ငါ၏ေက်းဇူးကား ဆိုဖြယ္ရာရွိမည္မဟုတ္ဟု ၀မ္းေျမာက္၀မ္းသာ ခ်ီးက်ဴးကာ ငခင္ညိဳအား ဆုလာဘ္ ေတာ္မ်ား ခ်ီးျမႇင့္သည္ဟု ဆိုထားပါသည္။ ယခုေလာက္ဆိုရင္ျဖင့္ ဇာတ္လမ္းကို ကြက္ကြက္ကြင္းကြင္း ျမင္ေယာင္မိမည္ဟု ယူဆမိပါသည္။ အဲသည္မွာ ကၽြန္မ စဥ္းစားမရခဲ့သည္က ရွင္ဘုရင္ကေရာ သူ ခိုင္းလုိက္ သည့္ အလုပ္ကို ေမ့သြားသည္လား။ လုပ္ၾကံရန္ တာ၀န္ကို ေက်ပြန္စြာ မထမ္းရြက္ပဲ ဓားတစ္လက္သာ ယူေဆာင္ၿပီး ျပန္လာသည့္ ငခင္ညိဳအား ၀တၱရားပ်က္ကြက္မႈျဖင့္ မသုတ္သင္ မစီရင္ဘူးလား။ က်န္သည့္ အမႈထမ္းေတြပါ သူ႔ပံုစံလိုက္ကာ ခုိင္းတာတျခား လုပ္တာတလဲြျဖစ္လာခဲ့လွ်င္ ရွင္ဘုရင္ ဘယ္လိုစခန္း သြားမည္လဲ . . . စဥ္းစားစရာမ်ားပင္။ သို႔ေသာ္ သူတို႔အခ်င္းခ်င္းက ေအးေအးေဆးေဆး ကိစၥၿပီးသြားခဲ့ေလ သည္။

          သည္ကေန႔ ကၽြန္မ ခဲြျခမ္းစိတ္ျဖာၾကည့္သည့္အခါမွာေတာ့ . . .

          ငခင္ညိဳမွာ တန္ဖိုးထားရမည့္ အရာႏွစ္ခု သြားတိုက္ဆိုင္ေနတာကို ေတြ႕ရွိခဲ့ရသည္။ ေနာက္ျပဌာန္း ခ်က္ႏွစ္ခု အၿပိဳင္ျဖစ္ေနတာ သြားေတြ႕ရေလသည္။ ဘာလဲဆိုေတာ့ တာ၀န္ႏွင့္ ေက်းဇူး ဒါမွမဟုတ္ တာ၀န္ႏွင့္ ျပဳလုပ္သင့္ ျပဳလုပ္ထိုက္သည့္ ၀တၱရားပင္ ျဖစ္သည္။ ေပးအပ္ေသာ တာ၀န္ကို ေက်ပြန္စြာ ထမ္းေဆာင္ဖို႔ႏွင့္ သူ႔တစ္ထူးရဲ႕ ေက်းဇူးကို သိျခင္းတည္းဟူေသာ အေျခခံကိိုယ္က်င့္သီလကို ေစာင့္ထိန္းဖို႔။ ဒါေပမယ့္ ႏွစ္ခုလံုး လုပ္၍မရ တစ္ခုလုပ္လွ်င္ တစ္ခုပ်က္ရမည္။ အဲသည္တြင္ ေက်းဇူးရွင္ကို ျပစ္မွားရမွာ အႀကီးအက်ယ္ တုန္လႈပ္ေၾကာက္လန္႔မိတ့ဲ ငခင္ညိဳက ကိုယ္က်င့္သီလကိုသာ ေရြးၿပီး တာ၀န္အပိုင္းကို ေလွ်ာ့ခဲ့ျခင္းပင္ ျဖစ္ေပလိမ့္မည္။

          ဒီလို ငခင္ညိဳႏွင့္ ဆင္တူယိုးမွား အေနအထားမ်ဳိးေတြ ၾကံဳခဲ့ရသည့္ လူမ်ဳိးေတြ သမိုင္းတစ္ေလွ်ာက္မွာ အေျမာက္အျမား ရွိပါလိမ့္မည္။ သူတို႔ေတြေကာ ဘာကို ဘယ္လို ေရြးခ်ယ္ခဲ့ၾကပါသလဲ။ ဒါေၾကာင့္ ေနာက္ဆံုး ေမးခ်င္တာေလးတစ္ခုကေတာ့ ယခုစာဖတ္သူေကာ တာ၀န္ႏွင့္ ၀တၱရား ႏွစ္ခု တိုက္ဆိုင္လာခဲ့ရင္ျဖင့္ ဘယ္လို ပိုင္းျခား ခဲြျခမ္းစိတ္ျဖာမလဲဆိုတာ သိခ်င္ေနမိပါေတာ့သည္။

မေနာျဖဴေလး