နဂါး ေဒၚဦး ၏ ဘ၀ စာမ်က္ႏွာမ်ား

ဘိုဘုိလန္းစင္

(၁)
က်ေနာ့္စိတ္ထဲတြင္ စြဲက်န္ေနေသာ ေမေမဦး၏ ပုံရိပ္သြင္မွာ ဆရာ ဦးေငြကုိင္ ဆြဲသည့္ ဆီေဆး ကားေလးထဲမွ စပုိ႔ရွပ္ စိမ္းျပာ ေရာင္ဝတ္ ဆံလႈိင္းတြန္႔ အေမာက္ဖြာထားေသာ ၁၉၅၀ ေက်ာ္ ဖက္ရွင္ႏွင့္ ၿပံဳးလဲ့လဲ့အမ်ိဳးသမီး တေယာက္သာ ျဖစ္သည္။

ထုိရုပ္ပုံရွင္ ဘြားႀကီးေတာ္ဟု ေျမးတသုိက္က ေခၚစမွတ္ ျပဳသည့္ အေမဦး ရာျပည့္ခ်ိန္ ေရာက္လာၿပီဆုိေတာ့ အေဘး ဖုိးထင္ ႏွစ္ တရာျပည့္ျပကၡဒိန္အေဟာင္းေလး ေနာက္ေက်ာတြင္ မွတ္ထားခဲ့ေသာ မဦး ၂၇.၄.၁၉၁၀ ေန႔ေမြးဆုိသည့္ မင္နီစာေၾကာင္းေလး ကုိပဲ ျပန္ျမင္မိေတာ့၏။

ရန္ကုန္ၿမိဳ ့ ဆင္းဒဝစ္လမ္းတုိက္ခန္းတြင္ ေတြ႔စဥ္ အန္ကယ္ ထားဝယ္ ဦးသန္းေဆြက“အေမဦးအေၾကာင္း ဘုိဘုိေရးပါလား”ဟု တုိက္တြန္းဖူးေသာ္လည္း တကယ္တမ္းဘာမွ မွတ္မွတ္သားသား ေမးျမန္းမထားလုိက္ရေသာေၾကာင့္ ကေလာင္တုိ႔ဖုိ႔ သတၱိမရွိ လွပါ။ အဘြားရွိစဥ္က သူ႔အစ္မ အေၾကာင္းေျပာဖူးေရးခဲ့သမွ်၊ တခုေသာ ေႏြရာသီ ေမၿမိဳ ့၌ နဂါးဦးထြန္းခြ်န္တူ၊ က်ေနာ့္အဘိုးေလး မႏၲေလးယူနီဗာစီတီေကာလိပ္ သမဂၢ ဥကၠ႒ေဟာင္း ဦးေမာင္ေလးတုိ႔ႏွင့္ ဆုံခုိက္ မွတ္သားခဲ့သမွ်၊ ဟုိဟုိဒီဒီဖတ္မွတ္ဖူးသမွ်ႏွင့္သာ စာဖြဲ႔ရပါမည္။ လက္ဝဲမိသားစုဟု သတ္မွတ္ခံရေသာအမ်ိဳးတသုိက္ၾကားတြင္ တဘာသာထူးေသာ ဘာသာေရးအလွဴအတန္းႏွင့္ နတ္ကနားအေပးသန္ ပဲြႀကိဳက္ေသာ ေရႊမန္းသႀကၤန္၏ ထီးခ်က္ေစာင့္ အေမဦးအေၾကာင္း။

တကယ္တမ္း မေန႔တေန႔ကဟု ထင္ထားခ့ဲသည့္ ေရနန္းသူဇာ နဂါးမယ္ သႀကၤန္မ႑ပ္ေခတ္ မရွိေတာ့သလုိ မႏၲေလးၿမိဳ ့ထဲ ေအာင္ဆန္းလမ္း အာဇာနည္လမ္း စေသာေက်ာက္လမ္းမႀကီးမ်ားေပၚက သႀကၤန္သည္ပင္ ေပ်ာက္ကြယ္ခဲ့ပီး က်ဳံးေဘးက ေၾကာ္ျငာေရပက္ပြဲ၊ စတိတ္ရႈိးသႀကၤန္၊ ေတာင္ျပံဳးသႀကၤန္သာ မန္းဟန္ပ်က္လ်က္ က်န္ခဲ့ၿပီပဲ။ သုိ႔ေပသိ ဤႏွစ္တြင္ အေမဦးတူမႏွင့္ ဓားတန္းဦးသန္႔ေျမး သမီးခင္ပြန္းပုိင္ ရီျမင့္ရုပ္ရွင္မွ ရုိက္ေသာ၊ တူ အဥၥလီေမာင္ေမာင္ ဂီတမႉးလုပ္သည့္ “သႀကၤန္မုိး” ရုပ္ရွင္ ေငြ ရတုတုိင္ၿပီဆုိေတာ့လည္း ယူက်ဳေပၚ တြင္ ျပန္ၾကည့္ရင္း ေရွးေခတ္ေကာင္းကုိ လြမ္းၾကရပါသည္။ ေအးခ်မ္းဖြံ႔ၿဖိဳးေနသည့္ တုိင္းျပည္ ႀကီးမွာ“အခါတြင္း ဗုံးေပါက္သတဲ့ အေမရယ္”ဟု ေျပာလွ်င္ မႏၲေလး ေတာင္ေျမာက္ဘက္ပင္ သူပုန္ေအာက္က မလြတ္ေသးခင္ ကတည္းက စၿပီး အႏွစ္ ၄၀ ေလာက္ မ႑ပ္ထုိး အလွျပကားထြက္ကာ သႀကၤန္ခံလာေသာ နဂါးေဒၚဦး ဘာေျပာမည္ကုိ သိခ်င္ လွေတာ့သည္။

တႏုိင္ငံၿမိဳင္ယံျခားရုံမက မုိင္ေထာင္ခ်ီေဝးသည့္ ေျမာက္ကြ်န္းေရာက္ေနသည္မုိ႔ သႀကၤန္နီးလွ်င္ တၿခိမ္းၿခိမ္း အကတုိက္ေနေသာ နဂါးေဆးလိပ္ခုံ တုိက္ႀကီးေပၚက ဆုိင္းသံဗုံသံေတြကုိ ျပန္ၾကားခ်င္သလုိ လူေယာင္ေဆာင္ နဂါးမေလးမ်ား ေရကန္သာတြင္ ေရခ်ိဳး ဆင္းပုံ ေနာက္ခံကားႀကီးေရွ႕မ႑ပ္ေပၚတြင္ နဂါးမယ္ကသည့္ ေဗ်ာလုိ နဂါးသႀကၤန္သီခ်င္း စည္းခ်က္အလုိက္ ကေနၾကသည့္ အက်ၤ ီနီ ခပ္ရဲရဲထဘီ ဒီဇုိင္းႏွင့္ အမ်ိဳးသမီးတသုိက္၊ ထုိအထဲက အစ္မႏွင့္ ညီမေပါက္စ၏ မိတ္ကပ္ရဲရဲပုံေတြကုိပဲ ျပန္ျမင္မိသည္။

မိန္းကေလး ၁၀၀-၁၅၀ေလာက္ကုိ ေန႔တြက္ေပး ထမင္းေကြ်းၿပီး တႏွစ္တခါ စပ္ခုိင္းသည့္ ေဆးလိပ္ေၾကာ္ျငာ မပါေသာ သီခ်င္း အသစ္ႏွင့္ ဆုိင္းဝုိင္းငွား အကတုိက္ခုိင္းရုံမက သူကုိယ္တုိင္ အထာမက်သည့္ မိန္းကေလးေတြကုိ ဝင္သင္ေပးလုိက္ေသးသည္ဟု အဘြားက သူ႔အစ္မအေၾကာင္း ေရးဖူးသည္။ စင္ေပၚ ကုိယ္တုိင္မကေသာ္လည္း စိတ္ထဲက လက္ခ်ိဳးခါးညႊတ္ လုပ္ေနမည့္ အေမဦး။ ငယ္ကတည္းက တီးဝုိင္းႏွင့္လွည့္ေသာ ဓာတ္ရွင္ေၾကာ္ျငာကားလာလွ်င္ သင္ေပးမည့္သူမရွိဘဲ ေခါင္း ခါး က်န ကတတ္ေသာ အေမဦး။

(၂)

နဂါးသည္ လက္ႏွင့္လိပ္သည့္ေဆးလိပ္ခုံမ်ားထဲတြင္ ပထမဆုံး ႏုိင္ငံအႏွံ႔   ျဖန္႔ခ်ိႏုိင္သူ ျဖစ္ပါသတဲ့။ ေဆးလိပ္သမ ၅၅၀၀ ႏွင့္ တေန႔ ကုိ အလိပ္ေရ ၂၇ သိန္းခြဲ လိပ္ႏုိင္ပါသတဲ့။ အဘြားေရးေသာ အဘိုး အတၳဳပၸတၱိတြင္ ဆုိသလုိ နဂါးေဆးလိပ္ စကၠဴပတ္ ရုိက္ရေသာ ပုံႏွိပ္ခႏွင့္ပင္ အရင္းရွင္ႀကီးမ်ားႏွင့္ အစုိးရေၾကာ္ျငာမရသည့္ လူထုသတင္းစာမွာ အစုိးရအာမခံေၾကး အႀကိမ္ႀကိမ္ေတာင္းသည့္ ဒဏ္ကုိ ေတာင့္ခံႏုိင္ခဲ့သည္တဲ့ေလ။

ေဒၚဦးေပးေသာ ဂရန္႔ေၾကာင့္ သတင္းစာဆရာ၊ ကဗ်ာဆရာ၊ ပန္းခ်ီဆရာစသည့္ အႏုပညာရွင္ေပါင္းစုံကုိ လူထု က မေၾကာင့္မၾက စင္တင္ေပးႏုိင္ခဲ့သည္ ။ ထုိ႔ျပင္တဝ လူထုသတင္းစာေဟာင္းမ်ားမွ ၁၉၄၉ မႏၲေလးကုိ လက္နက္ကုိင္တပ္ သုံးတပ္ လက္က ဖဆပလ အစုိးရတပ္မ်ား ျပန္သိမ္းၿပီး နဂါးေဆးလိပ္ခုံတြင္ ယာယီရုံးစုိက္ေၾကာင္းဆုိေသာ သတင္းေဟာင္းေလးကုိ သတိရမိသလုိ ျပည္တြင္းစစ္မီးၾကားက ဥမမယ္စာမေျမာက္ တပ္မေတာ္ သက္သာ ေခ်ာင္ခ်ိေရး အတြက္ မင္းကေတာ္တသုိက္ႏွင့္ ကူညီခဲ့သည့္ အေမဦးပုံကုိလည္း ျပန္ျမင္သည္။

ဖဆပလ ႀကီးကြဲရျခင္း လတ္တေလာအေၾကာင္းက ပင္လုံေဒၚႏုယဥ္ကုိ ဆန္တင္ဒါခ်ေပးသည့္ကိစၥဆုိတာမ်ိဳးလုိ အာဏာရ အသုိင္း အဝုိင္းႏွင့္ အေမဦး အလြန္အကြ်ံ ေဒြးေရာယွက္တင္ေတာ့ ရွိပုံမေပၚ။ ေရသဘင္တြင္ ဦးႏု ေရအေလာင္းခံရတာမ်ိဳးက မိတ္ေဆြ က႑ ျဖစ္လိမ့္မည္။ အဘြား သူငယ္ခ်င္း ေဒၚမာလာ၏ ဖဆပလ ညီလာခံသြား အေတြ႔အၾကံဳကုိ ေရးေသာ ႏွစ္ထပ္ဆလံ ဝတၳဳ (၁၉၄၆)တြင္ မႏၲေလး အမ်ိဳးသမီး လြတ္လပ္ေရးအဖြဲ႔ ေငြထိန္းမႉး နဂါးနီ ေဒၚဦးႏွင့္ တြဲဖက္အတြင္းေရးမႉး ညီမ မတင္တင္ ဟု ေဖာ္ျပထားသည္။ စစ္ၿပီးေခတ္ အထက္ဗမာျပည္ အမ်ိဳးသမီးလႈပ္ရွားမႈမ်ားမွာ အမ္ေအ ေဒၚအုန္း၊ ေဒၚဦး၊ ေဒၚအမာ စသည့္ မႏၲေလးသူတုိ႔ႏွင့္ မကင္းလွ။

ေဆးရြက္ႀကီးနံ႔ လႈိင္ေနေသာ နဂါးတုိက္ေအာက္ထပ္ခန္းမႀကီးထဲမွ ၁၉၅၀ ေက်ာ္ပုံ မာစီဒီး အနက္ေရာင္ ေရွ႕ရုိက္ထားသည့္ မူလတန္း ေက်ာင္းသား က်ေနာ့္ဓာတ္ပုံကုိ ျပန္ေတြ႔လွ်င္ ဖုိးပါႀကီး၊ ၾကည္ၾကည္ေဌးတုိ႔ စီးခဲ့တာ ဒီကားမ်ိဳးေတြေနမွာဟု ေအာက္ေမ့ရင္း ဖဆပလ ေခတ္ ေခ်ာင္ခ်ိေသာ ဆုိရွယ္လစ္စီးပြားေရးေအာက္တြင္ ေပၚထြန္းလာေသာ တုိင္းရင္းဓနရွင္ လူတန္း စား၏ ဆယ္ႏွစ္အတြင္း ဘုံႀကိဳးျပတ္ခန္းကုိ သတိရသည္။ ျပည္သူပုိင္ ဒလၾကမ္းသိမ္းသည့္ေခတ္မွာ ကုန္သည္လုပ္ငန္းရွင္ေတြကုိ ဆူဇကာပုဒ္မႏွင့္ ေထာင္ခ်ၾကမ္းေနခ်ိန္တြင္ အေမဦးလည္း အျမတ္ေတာ္ႏွင့္ ေရာင္းခြန္ေတာ္ ႏွိပ္စက္မႈေၾကာင့္ ေဆးလိပ္ခုံႏွင့္ တုိက္ေတြ ခ်ိတ္ပိတ္ခံရ၊ အမရပူရ အဝင္က ေဆးေပါင္းရုံေတြ ေျမေတြအသိမ္းခံရ ေနာက္ဆုံးေထာင္ပါက်ရရွာသည္။

အလုပ္သမားေခါင္းတုိ႔၏ မရုိးမသားခုိးယူမႈမ်ားကုိ သိေသာ္လည္း ဝါဏိဇၨ ပဋိပကၡ ဥပေဒႏွင့္ အလုပ္ရွင္ေတြကုိ ႏွိပ္စက္သည့္ အလုပ္သမားေကာင္စီကုိ ေၾကာက္ရသျဖင့္ အလုပ္မလည္ပတ္ႏုိင္ေတာ့မွ ေလ်ာ္ေၾကးေပးၿပီး ေလွ်ာ့ပစ္ရသည္။ ထုိအထဲ ေက်ာင္း ေတာ္ရန္စရွိသည့္ အလံနီ လက္နက္ခ် ေဒၚေစာျမ မဆလ တြင္ ဘုန္းေတာက္သည့္အခါႏွင့္ သြားၾကံဳသည္။

ဖဆပလ အဖြဲ႔မေပၚခင္ စၿပီးစည္း႐ံုးၾကစဥ္ကတည္းက ေဒၚဦးသည္ ဖဆပလကိုေရာ၊ ကြန္ျမဴနစ္ပါတီကိုပါ အဘက္ဘက္က ေထာက္ခံ အားေပးသူ၊ ေနာက္ၿပီး နဂါးေဆးလိပ္ခံု အလုပ္သမားသမဂၢ စဖြဲ႔ေတာ့လည္း လိုလိုလားလား အားေပးခြင့္ျပဳခဲ့သူျဖစ္ သည္။

၁၉၂၁ က ျမန္မာျပည္တြင္ ေဗာ္လ္ရွီဗစ္ဝါဒ အေၾကာင္း အေစာဆုံးေဖာ္ျပခဲ့ သည့္ ေနျပည္ေတာ္ဂ်ာနယ္အယ္ဒီတာဦးရွင္၏ တူမ၊ ဆုိဗီယက္ ရုရွားအေၾကာင္း စစ္ႀကီးမျဖစ္ခင္ကပင္ စာအုပ္ေရးခဲ့သည့္ ႀကီးပြားေရး ဦးလွ မရီးေပမုိ႔ ဤသုိ႔ အလုပ္သမားေရးႏုိးၾကားမႈ ရွိသေလာ မဆုိတတ္။ ျဖစ္ခ်င္ေတာ့ နဂါးေဆးေပါ့လိပ္႐ံု အလုပ္သမားေတြက ေဆးလိပ္လိပ္ခ တိုးေပးဖို႔ ေတာင္းဆိုရာက မေျပ လည္ဘဲ ဆက္ဆံေရး ပ်က္ခဲ့ရသည္။

၁၉၄၅ က ပထမဆုံးဖြဲ႔သည့္ အမ်ိဳးသမီးတပ္က ဗုိလ္ေဟာင္း ေဒၚေစာျမမွာ နဂါးတုိက္ေပၚတြင္ ေဒၚဦးေကြ်းေမြး အဝတ္ဆင္ခဲ့ၿပီး ေနာက္ပုိင္းႏွင္ခ်ခဲ့သည့္ ရဲေဘာ္မ တသုိက္တြင္ ပါေလသည္။ ထုိ႔ျပင္ ဖဆပလ ေခတ္က ရန္ကုန္ ဘားလမ္းတုိက္သုိ႔ ျမင္းပြဲရႈံးတုိင္း ပုိက္ဆံလာေတာင္းလြန္းသျဖင့္ မရွိဘူးေျပာခုိင္းၿပီး ပုန္းေနတတ္သည္ကုိ မွတ္ထားေသာ စစ္ဦးစီးခ်ဳပ္ႀကီး၂၆ ႏွစ္ မုိးေကာင္းသည့္ ေခတ္တြင္ တျခားေသာ အမ်ိဳးသားေငြရွင္ႀကီးမ်ားနည္းတူ အေမဦးလည္း အထိနာခဲ့သည္။ မႏွစ္က ပုဂၢလိကလုပ္ငန္းေတြ အေဆာက္အအုံေတြ ျပန္ေပးမည္ဆုိသည့္အထဲ နဂါးပစၥည္းေတြပါသည္ေတာ့ မၾကားမိေသး။ မႏၱေလး နန္းတြင္းေထာင္က အေမဦး ေနခဲ့သည့္ တုိက္ကေလးမွာ ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ႀကီးႏွင့္ ခြန္ဆာလည္း ေနခဲ့သည္ဟု ၾကားဖူးသည္။

(၃)

တခါသား မုံရြာ အေနာက္ကမ္း လက္ေတာင္းႀကီး အမ်ိဳးအလွဴကအျပန္ ဖုိးဝင္းေတာင္အဝင္ ဇရပ္တခုတြင္ အေမဦး ဓာတ္ပုံႀကီးက ခန္႔ခန္႔ႀကီး ႀကိဳေနပါသည္။ မေန႔ကမွ ရြာမွာေတြ႔ခဲ့ေသးသည္ပဲ။ ထုိ႔အတူ မင္းဘူး စကၠိႏၲဲ၊ အေလာင္းေတာ္ ကႆပ ၊ ေက်ာက္တန္း ေရလယ္ဘုရား စသည့္ အေနရာရာက ဘုရားေက်ာင္းကန္အႏွံ႔ သူ႔ကုသုိလ္ႏွင့္ ေရွာင္မလြတ္ေပ။ သူ ေဆာက္လွဴေသာ ရန္ကုန္ အေရွ ့ပုိင္းက ရာမာခရစ္ရွနား ေဆးရုံ အေဆာင္ကုိ သမၼတႀကီး ဦးဝင္းေမာင္ကေတာ္ ဖြင့္ေပးသည္။ မႏၲေလး အေရွ ့ျပင္ မေနာရမၼံ က အနာႀကီးေရာဂါသည္မ်ားအတြက္ အေမဦး လွဴဒါန္းေသာ နဂါးကြက္သစ္ကုိ အစုိးရသိမ္းၿပီး အကြက္ခ်ေရာင္းခဲ့သည္။

မႏၲေလး ၁၃၀၀ျပည့္ အေရးေတာ္ပုံ အာဇာနည္ ၁၇ ဦး အေရးအခင္း၊ စစ္ၿပီး ၿငိမ္းခ်မ္းေရးလႈပ္ရွားမႈတုိ႔တြင္ ဦးေဆာင္ဆရာေတာ္ ရဟန္းပ်ိဳ ဥကၠ႒ ဦးကလ်ာဏ(အဂၢမဟာ ပ႑ိတ) စ်ာပနခ်ေဆာင္လာပုံတြင္ ဇာတ္သမမ်ားႏွင့္ နဂါးယာဥ္၊ တရုတ္တန္းဘုံေက်ာင္း ယာဥ္ စသည့္ ေစ်းခ်ိဳေတာ္ေရွ ့က ယာဥ္တန္းႀကီးကုိ အာဏာသိမ္းၿပီးစ လူထု သတင္းစာေဟာင္းမ်ားတြင္ ျပန္ေတြ႔ရလွ်င္ နဂါး တုိက္တြင္ ေတြ႔ေနက် ဂ်စ္ကားကုိယ္တုိင္ေမာင္းသည့္ ဗုိလ္ကုေခၚ ဆရာေတာ္ဦးကုသလကုိ သတိရသည္။

၁၉၅၈တြင္ တည္ၿမဲအမာခံအျဖစ္ ဓားထက္ခဲ့ၿပီး ၁၉၆၅ သံဃာအေရးအခင္းေနာက္ပုိင္း ေထာင္ေက်ာင္းစံ ဗုိလ္ကု၏ မႏၲေလး ေတာင္ေျခ ရဟန္းပ်ိဳအဖြဲ႔ခ်ဳပ္မွာ ၈၈ အေရးအခင္း ဂဠဳန္နီေခတ္အထိ အထက္ျမန္မာျပည္၏ ႏုိင္ငံေရးဥေသွ်ာင္တခုျဖစ္သလုိ လူထုအေပၚၾသဇာေညာင္းရာ အၾကည္ညိဳခံရမႈ တြင္လည္း ယခုကာလ မဟန ႏွင့္ တနံစီျဖစ္သည္။

ေျမာက္ျပင္ စတုဘုမၼိက နဂါးရိပ္သာ ေက်ာင္းအစ္မႀကီးကုိ မဆလ ေခတ္တြင္ ဘူဇြာ ဟု ေခ်ာင္ထုိးခဲ့သေလာက္ နဝတ ေခတ္ဦးက် မႏၲေလးနန္းျမင့္ကုိ ဖြင့္ခုိင္းျခင္း၊ အဂၢမဟာ သီရိသုဓမၼ သိဂၤ ီဘြဲ႔ကုိ ပထမဆုံးေပးျခင္း စသည့္ ပါဝါအေပ်ာ့မ်ားျဖင့္ သိမ္းသြင္း ခဲ့ၾက ေသးသည္။

အေရးအခင္းၿပီးစ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ မႏၲေလးလာစဥ္ အဘြားက “မမဦးေရာ က်မဆီ လာေတြ႔ပါဦးလား” ဟု ေခၚမိရာ “ေဒၚစုက ငါ့ေတြ႔ခ်င္ရင္ ငါ့ဆီလာခဲ့ေပါ့”ဟု ျပန္ေျပာသည့္ အေမဦး စကားက အမ်ိဳးမ်ားၾကား ေျပာစမွတ္ျဖစ္က်န္ခဲ့သည္။ အန္တီစုကုို ပထမဆုံး ၆ ႏွစ္ၾကာ အက်ယ္ခ်ဳပ္က ျပန္လႊတ္သည့္ ညေနက သတင္းေလးေတာ့ သိသြားပါေစဆုိၿပီး အဘြားက ေျပာခုိင္းေပမင့္ အေမဦး သိမသြားရွာဘဲ ေနာက္တေန႔ပင္ ဆုံးရွာသည္။

နဂါးတုိက္အေပၚဆုံးက နတ္ရုပ္ေတြထားေသာအထပ္ကုိ သိပ္မတက္ဝံ့ခဲ့ၾကေသာ္လည္း အင္တာနက္ေပၚက ရသည့္ နတ္ဒုိး နတ္ခ်င္း ရသမွ် စုထားၿပီး လန္ဒန္တြင္ ကနားေပးလွ်င္ သြားၾကည့္ၾကမည္ဟု က်ေနာ္တုိ႔ ေမာင္ႏွမ ၾကံစည္ထားၾကသည္။

လူထုဂ်ာနယ္တြင္ ၁၉၅၀ေက်ာ္က အဘြားေရးခဲ့သည့္ “မထြက္ေသးေသာ အေျဖ” ဆုိသည့္ ဝတၳဳထဲမွ သူေဌးမႀကီးႏွင့္ ေမာင္ တကၠသုိလ္ေက်ာင္းသားတုိ႔ အခ်ီအခ်ေဆြးေႏြးခန္းတြင္ မမက ေခတ္ဆုိးႀကီးထဲမွာ အႏုၾကမ္းစီး ျပန္ေပးဆြဲ လက္ဝဲသမားေတြက ပစၥည္းသိမ္း စတဲ့ေဘးေတြေၾကာက္လုိ႔ ဘုိးေတာ္ကုိးကြယ္တာလုိ မဟုတ္မဟတ္အယူေတြကုိ စြဲလမ္းေနတာ၊ ဘယာေဘးေၾကာက္ လုိ႔၊ လာဘ္လာဘေမွ်ာ္ကုိးလုိ႔ သက္သက္ျဖင့္ ကုသုိလ္မလုပ္သင့္ဘူး စသည့္ ဒုိင္ယာေလာ့ကုိ ဖတ္တုိင္း အေမဦးႏွင့္ သီရိစႏၵာ မယ္ေတာ္ႀကီးေရာ အဘိုးေလးမ်ားကုိပါ ျမင္လာမိသလုိ အဘြားတုိ႔ အဘိုး စတုဘုမၼိက မဂၢင္တရားျပ ဆရာႀကီး ဘုိးစုိးေဂါင္၏

“ဘယာလာဘကုလၾကဥ္ေရွာင္တဲ့ေအ့” ဆုိေသာ ဆုံးမစကားကုိလဲ သတိရမိပါေသး။ ယခုထိ ေခတ္ေနာက္ျပန္ဆြဲအယူသီးမႈမ်ား ေနျပည္ေတာ္က ယၾတာေရႊတိဂုံအထိ လႊမ္းမုိးဆဲ မဟုတ္ပါလား။ မုိးဦးက် ပဒတ္ေပၚလွ်င္ ပဒတ္ေၾကာ္ႏွင့္ သရက္သီးကုိ အေမ အဘြားမ်ား တင္သၿပီးမွ စားေသာ အေမဦး၏ ေဒါင္းလန္းနီေလးေပၚမွ ဆီးျဖဴသီးႏွင့္ ငါးၾကင္းေၾကာ္ခ်က္၊ ပဲႏွပ္ စေသာ အညာ စမဲ ဟင္းခြက္မ်ားကုိကား လြမ္းဆြတ္မိပါ၏။

စစ္မျဖစ္ခင္က အေမဦးတုိ႔ စုံတြဲ ကားတစင္းႏွင့္ ရွမ္းျပည္ဘက္ ေလွ်ာက္သြားၾကစဥ္က ရုိက္ခဲ့ေသာ အယ္လ္ဘမ္ေဟာင္းေလးတြင္ It's a jolly journey! ဟု ေရးထားသလုိ ခရီးသြားရတာ အေမဦးေဟာ္ဘီျဖစ္သည္။ မနက္ခင္းလမ္းေလွ်ာက္ဖုိ႔ကုိ ျမစ္ထဲက ကြ်န္းေပၚ ေမာ္ေတာ္နဲ႔ သြားတတ္သူ ျဖစ္၏။ တေပါင္း မင္းလြင္ ထခ်ိန္ ရွမ္းျပည္ေျမလတ္ ပင္းဒယမွ ေရႊပုထုိးဘုရားပြဲကုိ အေမဦး၏ ကားတန္းႀကီးႏွင့္ သုိက္သုိက္ဝန္းဝန္းသြားခဲ့ရပုံကုိ အခုထိ ေအာက္ေမ့မိသည္။ ဦးညိဳ (ညီပုေလး) အဖမ္းခံရစက စိတ္ေျပ လက္ေပ်ာက္ အဘြားႏွင့္ ညီအစ္မ ပခန္း ပခုကၠဴ ဘုရားဖူးလာၾကစဥ္က အိမ္နီးခ်င္းေတြ သူ႔ကုိ လာလာၾကည့္ၾက၊ ေဆးခန္းထဲက လူနာေတြကုိ သူကထုိင္ဧည့္ခံႏွင့္ ဆရာေမာင္စြမ္းရည္ ေရးဖူးသလုိ ညီမ သတင္းစာဆရာ စာေရးဆရာမႀကီး ထက္ပင္ ဘုရား အစ္မ ေက်ာင္းအစ္မႀကီးက မ်က္ႏွာပြင့္ေလသည္။

သုိ႔ျဖင့္ စီးပြားေရး၊ သာသနာျပဳ ဒါန အေရးတုိ႔တြင္ အမ်ိဳးသမီးမ်ား ဦးေဆာင္မႈကုိ ျမွင့္တင္ခဲ့သူ၊ ယဥ္ေက်းမႈ ပြဲလမ္းသဘင္မ်ားကုိ စီးပြားေရးမတြက္ ခုံခုံမင္မင္ အားေပးတတ္ေသာ ပြဲႀကိဳက္ခင္ အေမဦး တခမ္းတနား ေကာ္ေဇာႏွင့္ ပြဲၾကည့္လာပုံမွာ ဦးဆူးငွက္လုိ မႏၲေလးဘြဲ႔ ဆရာမ်ား မွတ္တမ္းဖြဲ႔စရာ ျဖစ္လာသည္။ ၾကည္ေအး ေရးေသာ ေရႊမင္းသားဝတၳဳထဲက မၾကင္ကုိပဲ သတိရေသးေတာ့။ သုိ႔ေပမင့္ ထင္ေပၚေက်ာ္ၾကားျမန္မာမ်ားဟူ၍ ၁၉၈၇ ခန္႔က ဝင္းတင္ဝင္း မီဒီယာက ဗီဒီယုိရုိက္ကူး ေမးျမန္းျခင္း၊ ၁၉၉၀ ေက်ာ္က စီးပြားေရးမဂၢဇင္း တခ်ိ႕ႏွင့္ ေတြ႔ဆုံျခင္းမွအပ အေမဦး အေၾကာင္း သူ႔ ညီမအျပင္ မည္သူမွ် သတ္သတ္မွတ္မွတ္ ေရးသည္ မေတြ႔ေသးပါ။

ဆန္ရွင္ေတြ၊ ဓာတ္ေငြ႔ေတြႏွင့္ ဝရခ်ီး လည္ေနသည့္ ျမန္မာ့ဓန ဥစၥာသုိက္ကုိ သားတူညီမ်ား အုပ္စုိးမႈ ေဘးမွ ကင္းေဝးသည့္၊ ထုိထက္ အေမဦးႏွင့္ စပ္တူ ဂ်ပန္က ဟီးႏုိးသြင္းရင္း သူ႔ကုိႏွပ္ခ်သြားသည့္ ေဒၚထူး အမ်ိဳးမ်ား ျမန္မာ့စီးပြားေရး ေမာင္ပုိင္စီး မထားႏုိင္ေတာ့ သည့္ ေနာက္တေခတ္တြင္ က်န္းမာေရးႏွင့္ ညီညြတ္ေသာ စီးပြားေရးလုပ္ရင္း သာသနာ၊ ယဥ္ေက်းမႈႏွင့္ လူမႈ အက်ိဳးကုိ ေဆာင္လွည့္ပါဦး ေမေမဦးရယ္ဟု သြားေလသူ ေက်ာင္းအစ္မႀကီးကုိပဲ တမ္းတမိပါသည္။

နဂါးနီတန္ခုိးႏွင့္ အမ်ိဳးဂုဏ္တက္ခဲ့ၿပီ၊ လူမြဲေတြပဲ မေႏွးေခတ္မီ အျမန္ဆုံး လူတန္းေစ့ႏုိင္ၾကပါေစ။ လက္ေဝခံ ေကာ္ေဇာ အိတ္ သမား ေခတ္ကုန္ၿပီး တုိင္းက်ိဳးျပည္ေဆာင္ အမ်ိဳးသားဓနရွင္ လူတန္းစား ႀကီးပြားထြန္းကားပါေစ။