ခုတစ္ေလာဖတ္ျဖစ္တဲ့စာအုပ္ေတြထဲကေန ျပန္လည္ေကာက္ႏုတ္တင္ျပလိုက္ရျခင္းျဖစ္ပါတယ္။ ကၽြန္မတစ္ခါတေလ ေရးစပ္တဲ့အရာေတြဟာ ကဗ်ာလား၊ စကားေျပလား ေနာက္ ကာရန္နေဘ၊
ေလးလံုးစပ္၊ ငါးလံုးစပ္လား၊ ေလးခ်ဳိး၊ ေဒြးခ်ဳိး၊ ေမာ္ဒန္ကဗ်ာလား စတဲ့ အေတြးေပါင္းမ်ားစြာနဲ႔ ဘယ္ထဲမွမပါရင္ ဘယ္လိုေခၚရမလဲဆိုတာ ေလ့လာသံုးသပ္ ဆန္းစစ္ရင္း ဆရာၾကီး သခင္ကိုယ္ေတာ္မႈိင္းရဲ႕ စာေတြကို သတိရမိပါတယ္။
ဆရာၾကီးသခင္ကိုယ္ေတာ္မႈိင္းဟာ ၁၃၀၀ ျပည့္ အေရးေတာ္ပံုၾကီး တာစူေနခ်ိန္၊ နယ္ခ်ဲ႕ပေယာဂေၾကာင့္ ကုလားဗမာအဓိကဂုဏ္းၾကီးျဖစ္ခဲ့တဲ့အခါမွ စိတ္မေအးႏိုင္လို႔ ေလးခ်ဳိးတစ္ပုဒ္ေရးခဲ့တာကို ေတြရွိရပါတယ္။
အဲဒါက ဘာလဲဆိုေတာ့
ဒဂုန္ ပရေမရွင္ ပတၱျမားကႏုတ္
နဂါးရုပ္ေတြႏွင့္
ဘုရားမုခ္အဆင္းတြင္မွ
ဓား၊ တုတ္၊ ပုလင္းတ၀င္း၀င္းေတြႏွင့္တဲ့
သတင္း အရိပ္နိမိတ္တဆိတ္ထြက္သဟာ
(အိုကြယ္) ကုလားအရုပ္ရွင္းေရာ့မထင့္ အဂၤလိပ္လက္ထက္မွာ
အမ်ားတစ္ခု ျမန္မာေတြႏွင့္တကြ
ကုလားစုသတၱ၀ါေတြကို
သနားကရုဏာအတိုင္းရယ္ႏွင့္
(ေၾသာ္) အခြန္တိုးစာရင္းေတြႏွင့္
၀န္ထမ္းပိုးမကင္းႏိုင္တဲ့
အလြန္ဆိုးျခင္း ပမာမွာေလ
ကၽြန္မ်ဳိးခ်င္း စာနာလို႔မွ
မႏႈိင္းၾကေရာ့သလား
နထိုင္း နပ်က္ နနက္ နျပာေတြကိုေနာ္ကြယ္
အရိုင္းသက္သက္ တစ္ပိုင္းႏွက္သလိုမို႔
(အို အုန္းခင္ရဲ႕) ကသိုဏ္း ဓမၼစက္
စကိုင္းဖက္ဆီက မႈိင္းရွက္သကြား။
အဂၤလိပ္လက္ေအာက္မွာ ကၽြန္သေဘာက္ျဖစ္ေနၾကရတဲ့သူခ်င္းအတူတူ စာနာလို႔မွ မႏႈိင္းၾကေရာ့သလားလို႔ ကရုဏာေဒါေသာနဲ႔ ဒီေလးခ်ဳိးကို ေရးလိုက္တာလို႔ ေလ့လာေတြ႕ရွိရပါတယ္။ အဲေနာက္
မွတ္သားစရာ အလြန္ေကာင္းတဲ့ ကဗ်ာေလးတစ္ပုဒ္ကိုလည္း ေျပာျပခ်င္ေသးတယ္။
ေၾသာ္ အေဆာင္ေဆာင္နန္းေတြ ၾကဌာန္းေတြႏွင့္ေႏွာ
အေခါင္မျမန္းခင္က
ေအာင္စခန္းခ်ဳိ႕ေစဖို႔
ေအာင္ပန္းညိဳ႕ရရွာတဲ့
ေတာင္တမန္ တို႔ဗမာမွာ
အေဟာင္းသံသရာ
အငုတ္ေတြႏွင့္
ေအာင္ဆန္းတို႔ မသာမယာဟာ
ယင္းကံၾကမၼာ အငုပ္ေပထင့္
ေသာင္းျမန္မရဏာ စမုတ္မွာေတာ့
ခ်ဳပ္သနဲ႔ ယင္းအလိုတြင္
ေဒါင္းလံပ၀ါအုပ္ပါလို႔
က်ဳပ္ျဖင့္ သျဂႌဳဟ္ခ်င္။
ေၾသာ္ တပည့္ရင္းေတြမို႔
က၀ိမတင္းႏုိင္ဘူးကဲြ႕
သတိကင္းကာ မ်က္ရည္က်က်ျပီး
ခက္ကျပီ လက္ဆည္မရႏိုင္ဘူး
ေၾသာ္ ေတာင္နန္း ေျမာက္နန္း
အေဆာင္ေဆာင္ ၾကငွန္းနဲ႔
အေခါင္မျမန္းခင္က
ေအာင္ပန္းညွိဳ႕ရရွာတဲ့
ေအာင္ဆန္းတို႔ ေသပံုႏွေျမာ။ ။ တဲ့ေလ
ဒီကဗ်ာေလးကေတာ့ ရင္ခုန္သံကို ကိုယ္စားျပဳတာပါ။ ၁၉၄၇ ခုႏွစ္ ဇူလိုင္လမွာ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းႏွင့္တကြ အာဇာနည္မ်ား က်ဆံုးရတဲ့အတြက္ ေရးလိုက္တဲ့ ဆရာၾကီးရဲ႕ ကဗ်ာဟာ
သခင္ကိုယ္ေတာ္မႈိင္းရဲ႕ ရင္ခုန္သံပါပဲ။ ဒီလို ကဗ်ာေတြ ဖတ္လိုက္ရတာ တကယ့္အႏွစ္သာရကို ေပးစြမ္းပါတယ္။ တန္ဖိုးမျဖတ္ႏိုင္ေအာင္ ျဖစ္မိသလို ေျပာခ်င္တဲ့စကားေတြကို လိုရင္းတိုရွင္းနဲ႔ ထိထိမိမိ
ထြက္လာတဲ့ ေပါက္ကဲြသံစဥ္ေတြလို႔ ေျပာလို႔ရတာေပါ့ေနာ္။
ကၽြန္မတို႔လို ဘာမသိညာမသိ လူေတြဖတ္တာေတာင္ ဒီေလာက္ အႏွစ္သာရွိေနရင္ တကယ့္အႏွပညာရွင္ေတြရဲ႕ ခံစားခ်က္ေတြဆိုရင္ေတာ့ စာဖဲြ႕လို႔ ရႏုိင္မယ္ မထင္ေတာ့ပါဘူး။ ေရွးယခင္ထဲက
တိုက္ပဲြတစ္ကာ တိုက္ပဲြေတြၾကားထဲမွာ ကေလာင္တိုင္ပဲြနဲ႔ ဆင္ႏႊဲခဲ့ၾကတဲ့သူေတြ အမ်ားအျပား ေပၚထြန္းခဲ့တာ ကၽြန္မတို႔ျမန္မာေတြအတြက္ ဂုဏ္ယူစရာေတြ၊ အတုယူစရာေတြ ျဖစ္ခဲ့ရပါတယ္။ ေနာင္လာေနာင္သားေတြလည္း ဒီလိုစာေပအေမြ၊ အႏုပညာမ်ားကို လက္ဆင့္ကမ္းသယ္ေဆာင္ႏုိင္ေအာင္ ၾကိဳးစားေနတဲ့သူေတြထဲမွာ ကၽြန္မလည္း တစ္ႏုိင္တစ္ပိုင္ တစ္တပ္တအား ပါ၀င္ခ်င္ခဲ့တယ္ဆိုတာကို ကၽြန္မ မစြမ္းေဆာင္ႏုိင္ေသးတဲ့ဘ၀ကေန ေျပာလိုက္ပါရေစရွင္။
မေနာျဖဴေလး
No comments:
Post a Comment